te moeilijk allemaal

zo vandaag weer een dag voorbij...
gelukkig wel, word zo gek van alles..
er zo ook zoveel gebeurd vandaag, en kan het zelf allemaal niet bevatten..
het begon eerst onder Geschiedenis, mn vriendin zit naast me en word opeens onwijs kwaad op me, en ik heb geen idee waarom ,ik probeerde met dr te praten maar ze negeerde me volkomen.. ik begreep er helemaal niets meer van!
toen bij scheikunde kwam een oud klasgenootje binnen rennen en vroeg aan me wat ik had gedaan om kwart over 3 vannacht..
ik natuurlijk helemaal verbaasd en geen idee waar ze het over had..
dus zei vertellen..
ze had me gezien in haar droom, heel erg duidelijk en ze wist zeker dat ik het was, ze werd wakker en zag me nog steeds, schijnt dat ze me een hele poos heeft aan staan kijken, en toen ze het licht aanklikte was ik verdwenen..
maar nog het allervreemdste was dat ik om die tijd uit bed ben geweest omdat ik niet kon slapen..
ik heb nu zo'n raar gevoel over dit verhaal, het lijkt wel een voorteken ofzo, dat mijn einde eraan komt... ik ben nu zo verward..
toen zat ik nog een poos met een vriend van me te praten tijdens frans, en hij vroeg me of ik nog wel eens sneed enzo, ik er een beetje omheen draaien, ik wilde hem niet zeggen dat ik nog sneed maar kon ook niet tegen hem liegen door te zeggen dat ik al lang bn gestopt..dus ik gezegd dat ik hetniet meer zo veel doe enzo..
nog een hele poos daarover zitten praten, en ik zat zowat te janken in de klas, het is nu een jaar geleden dat ze me naar het vertrouwenspersoon stuurde op school, wat ik toen niet wilde..

en dan nog steeds die stemmen in mn hoofd.. ik word er zo gek van.. kan er allemaal niet meer tegen..

morgenmiddag ben ik vroeg uit school..dus ik ga naar de bergraafplaats in Gouda naar een neefje die daar begraen ligt.. heb het nu maanden voor me uitgeschoven om daar heen te gaan, maar ik dwing mezelf nu dat ik ga, ik ben er niet meer geweest na de begrafenis, dus het zal wel even zwaar worden, evenals een ander familielid die daar begraven ligt, vlak na dat neefje, ik kon het toen geestelijk niet aan om aanwezig te zijn bij de begrafenis, en heb daar onwijze spijt van..
dus daar ook meteen maar even kijken.. als ik het durf..ik weet niet, misschien durf ik morgen alsnof wel niet daarheen te gaa..omdat ik bang ben de confrontatie aan te gaan.. maar eigelijk dwing ik mezelf gewoon ik moet erheen..

veel verder instorten als dat ik nu doe lukt vast niet meer.. ik moet het maar aankunnen, ben al veel te vaak zwak geweest..

mris