Tegenstrijdig
Aan de ene kant heb ik niet al te lang geleden echt eens ervaren dat ik iets doe omdat ik het zélf wil (bereiken).
Niet ver terug sprak ik uit dat ik oprecht ervoer dat ik gekomen was waar ik stond, omdat het MIJN keuze was, mijn wil.
Gister vertelde ik iemand dat ik voor het eerst dacht, maar ook echt voelde dat het MIJN leven is en ik daar voor wil gaan.
Tegelijkertijd verstop ik mezelf weer zo erg in dat wat moet en verwacht wordt om maar even niet te hoeven voelen.
Om af te krijgen wat af moet, om weer aan alle verwachtingen (en nu niet eens vanuit het thuisfront maar vanuit de studie) te voldoen.
De vraag die ik mezelf werkelijk stel; komt deze flow en gedrevenheid voort omdat ik het werkelijk wil.
Omdat ik echt zo graag het vak af wil sluiten? Of voel ik me weer verantwoord omdat anderen zo'n hoge pet van me ophebben?
Ondertussen vind ik dat ik hier al weer te lang zit te typen, omdat ik nog heel wat te doen heb.
Vrij tegenstrijdig: ik wil zó graag toegeven en naar mijn lichaam luisteren omdat die duidelijke tekenen geeft, tegelijkertijd wil ik doorknallen om dit af te hebben en morgen weer weg te kunnen strepen.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende