Telefoon
Het is sowieso een feit dat niet alleen de 'relatie' me dwars zit. Maar ook de rest van mijn leven. Langzaam glipt iedereen en alles langs me heen weg. En ik ben zelf de schuldige. Ik bel niemand op en neem ook vaak niet op. Hoewel ik steeds meer merk, dat mijn telefoon ook nog steeds niet ok is. Aangezien veel mensen me niet aan de telefoon krijgen, maar dat het ook niet op mijn mobieltje staat.
Ik heb de laatste tijd geen tot weinig aandacht besteed aan Jess of aan welk van mijn vrienden dan ook. Waardoor ik dingen als laatste te horen krijg. Dingen waarvan ik schrik en waar ik me nu superveel zorgen om maak. Maar ik bel niet.
Alles lijkt wel te malen. Vinden ze me nog wel aardig? Ben ik wel ok? Hoevaak wil ik dat van te horen krijgen dat ik wel ok ben? Waarom lukt niks me? Wat doe ik verkeerd? Wat doe ik niet verkeerd? Waarom verward alles me zo? En toch bel ik niet.
Soms heb ik wel eens van.. JA.. Nu bel ik op. Maar achteraf bedenk ik me, dat ik alleen maar bel omdat ik diegene nodig heb. En ik ben er ook niet voor ze op momenten dat zij me nodig hebben.. Ik ben een egoïst en ik denk niet meer aan anderen en dan voel ik me schuldig.. Dus dan bel ik maar niet meer.
Vandaag voelde ik me klote. Door dat niet bellen en niet opnemen en weet ik veel wat voor acties die ik heb ondernomen die nergens op slaan of waardoor ik mensen weer naar de zijlijn schuif, merkte ik dat eigenlijk nu mijn telefoon stil is.
Het is me eindelijk gelukt. Mensen bellen me niet meer. Ik ben afgesloten van de rest en nu het me dus gelukt is. Ben ik er niet meer blij mee..
Ik heb net Sanne gebeld. Ze was de enige die opnam. De rest was niet te bereiken. Logisch.
Maar in ieder geval heb ik flink jankend mijn relaas gedaan. En alles verteld wat me dwars zat. Mijn vriend. Mijn Vrienden.. Mijn leven..
Ik heb de laatste tijd geen tot weinig aandacht besteed aan Jess of aan welk van mijn vrienden dan ook. Waardoor ik dingen als laatste te horen krijg. Dingen waarvan ik schrik en waar ik me nu superveel zorgen om maak. Maar ik bel niet.
Alles lijkt wel te malen. Vinden ze me nog wel aardig? Ben ik wel ok? Hoevaak wil ik dat van te horen krijgen dat ik wel ok ben? Waarom lukt niks me? Wat doe ik verkeerd? Wat doe ik niet verkeerd? Waarom verward alles me zo? En toch bel ik niet.
Soms heb ik wel eens van.. JA.. Nu bel ik op. Maar achteraf bedenk ik me, dat ik alleen maar bel omdat ik diegene nodig heb. En ik ben er ook niet voor ze op momenten dat zij me nodig hebben.. Ik ben een egoïst en ik denk niet meer aan anderen en dan voel ik me schuldig.. Dus dan bel ik maar niet meer.
Vandaag voelde ik me klote. Door dat niet bellen en niet opnemen en weet ik veel wat voor acties die ik heb ondernomen die nergens op slaan of waardoor ik mensen weer naar de zijlijn schuif, merkte ik dat eigenlijk nu mijn telefoon stil is.
Het is me eindelijk gelukt. Mensen bellen me niet meer. Ik ben afgesloten van de rest en nu het me dus gelukt is. Ben ik er niet meer blij mee..
Ik heb net Sanne gebeld. Ze was de enige die opnam. De rest was niet te bereiken. Logisch.
Maar in ieder geval heb ik flink jankend mijn relaas gedaan. En alles verteld wat me dwars zat. Mijn vriend. Mijn Vrienden.. Mijn leven..
25 mei 2005
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 mei 2006 SUSHI & PD ( 4 )
- O 11 mei 2006 Ik wil dat je..
- O 08 mei 2006 Nobelprijs
- O 07 mei 2006 20 Bucks
- O 07 mei 2006 Do it, Frank... Now! ( 4 )
- O 07 mei 2006 Tekening ( 15 )
- O 04 mei 2006 Verdomme ( 3 )
- O 04 mei 2006 Nog meer tekeningen.. ( 6 )
- O 04 mei 2006 Tekeningen.. ( 11 )
- O 03 mei 2006 Het zomergevoel ( 1 )
- O 02 mei 2006 Alibi ( 1 )
- O 28 apr 2006 Aquariumhumor ( 2 )
- O 28 apr 2006 'Gruwelijk' grappig ( 3 )
- O 17 apr 2006 Denken ( 1 )
- O 17 apr 2006 Ontstoken ( 2 )