teveel
Hallo mensjes,
Iedereen heeft vast wel eens het gevoel dat het hem of haar teveel wordt...
Ook ik nu, al eventjes, het leek alleen maar erger te worden, tot nu. Ik heb vakantie, nou ja, het is maar wat je vakantie noemt. Ik heb het alsnog stervens druk en moet tegelijkertijd zoveel verwerken.
Het is ook allemaal zo snel gegaan, voor dat ik het wist wilde mijn vriend gaan samenwonen en had ik een andere baan. Alles gaat veranderen, alleen ik nu nog. Het is net of mijn hersens er twee keer zo lang over doen voordat zij alles verwerkt hebben. Ik slaap weinig en als ik slecht zijn het drukke dromen waardoor ik alsnog moe wakker wordt. Aan alle kanten moet ik mensen aandacht geven, maar zelf lijk ik steeds meer te verwaarlozen. Voor mijn gevoel dan. Ik heb geen tijd meer voor mezelf en straks al helemaal niet meer als ik fulltime moet gaan werken...
Dus tsja wat doe je dan, ik, ik barst in tranen uit in een soort van shock toestand waarin ik niet meer weet hoe ik alles moet aanpakken en aan dingen beginnen.
Ik heb lang naar de baan uitgekeken, maar het is zo anders opeens en het is net of ik met die baan al mijn dromen wel kan vergeten. Mijn wereldreis, mijn schilderijen, muziek en fotografie.
Ja het is even allemaal teveel, maar dat hoort bij het leven, dat hoort erbij om de veranderingen te kunnen accepteren en weer door te gaan. Soms lijkt het alsof je ergens diep in een groot gat zit en het volgende moment er uit bent, ook al zit je zelf nog met je gedachten in het gat.
Zo voel ik me en daarom ook dit verwarrende verhaal. Het staat niet meer op een rijtje, dat komt nog, hopelijk snel
-xx- Lena
Iedereen heeft vast wel eens het gevoel dat het hem of haar teveel wordt...
Ook ik nu, al eventjes, het leek alleen maar erger te worden, tot nu. Ik heb vakantie, nou ja, het is maar wat je vakantie noemt. Ik heb het alsnog stervens druk en moet tegelijkertijd zoveel verwerken.
Het is ook allemaal zo snel gegaan, voor dat ik het wist wilde mijn vriend gaan samenwonen en had ik een andere baan. Alles gaat veranderen, alleen ik nu nog. Het is net of mijn hersens er twee keer zo lang over doen voordat zij alles verwerkt hebben. Ik slaap weinig en als ik slecht zijn het drukke dromen waardoor ik alsnog moe wakker wordt. Aan alle kanten moet ik mensen aandacht geven, maar zelf lijk ik steeds meer te verwaarlozen. Voor mijn gevoel dan. Ik heb geen tijd meer voor mezelf en straks al helemaal niet meer als ik fulltime moet gaan werken...
Dus tsja wat doe je dan, ik, ik barst in tranen uit in een soort van shock toestand waarin ik niet meer weet hoe ik alles moet aanpakken en aan dingen beginnen.
Ik heb lang naar de baan uitgekeken, maar het is zo anders opeens en het is net of ik met die baan al mijn dromen wel kan vergeten. Mijn wereldreis, mijn schilderijen, muziek en fotografie.
Ja het is even allemaal teveel, maar dat hoort bij het leven, dat hoort erbij om de veranderingen te kunnen accepteren en weer door te gaan. Soms lijkt het alsof je ergens diep in een groot gat zit en het volgende moment er uit bent, ook al zit je zelf nog met je gedachten in het gat.
Zo voel ik me en daarom ook dit verwarrende verhaal. Het staat niet meer op een rijtje, dat komt nog, hopelijk snel
-xx- Lena
14 mei 2007
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 23 okt 2006 keuzes
- O 02 sep 2006 brak ( 1 )
- O 12 aug 2006 fictieve brief
- O 27 jul 2006 moeilijk
- O 25 jul 2006 roze maandag ( 1 )
- O 19 jul 2006 veranderd ( 1 )
- O 07 jul 2006 Morgen (gedicht) ( 1 )
- O 06 jul 2006 de toekomst is er al, vandaag... ( 1 )
- O 28 jun 2006 frietjes!
- O 20 jun 2006 feestjes...
- O 01 jun 2006 communicatie ( 1 )
- O 31 mei 2006 mannen.. ( 2 )
- O 23 mei 2006 zo moe...
- O 10 mei 2006 nog meer pc problemen! ( 2 )
- O 09 mei 2006 aargh! ( 1 )