Thank you misery, for bringing me back.

Jeetje...., het is een tijd geleden dat ik hier ben geweest en iets heb geschreven.
Maar daar ben ik weer. Omdat het me toch aantrekt, ... alle ellende opschrijven. En 'gelukkig' heb ik ellende genoeg.

Ondertussen nu 33+5 zwanger. Natuurlijk ben ik nog steeds heel blij met dit wonder en kan ik niet wachten tot ik hem kan vasthouden, (Ja, het word een jongen) maar 33 weken lang ziek, ellende, complicaties en gezeik om je heen...ja, daar word je niet vrolijk van.

Stress is sowieso al niet goed voor je als je zwanger bent. Ja, dat weet ik ook wel. Maar hoe ga je daar mee om als je de ene ellende na de ander krijgt?!

Het is zelfs zoveel, dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Mijn hoofd is nog vol van alles en beetje bij beetje probeer ik het te verwerken.
Ik had veel eerder terug moeten komen om dingen van me af te schrijven, maar blijkbaar is eigenwijsheid lastig af te leren bij mij

Voor nu ben ik blij dat ik weer terug ben.

En al die ellende, ...tsja, ... dat zullen stuk voor stuk verhalen worden die ik binnenkort zal dumpen hier.
Dan ben ik er vanaf