The Day that he saw me, As the Anorexia Girl

Geen woorden, geen zinnen...
Ik krijg ze niet op papier...
Ik ben een van hen,
ik ben een van hen met anorexia!

Weet niet meer wat ik moet schrijven,weet niet meer wat ik moet zeggen....waarom Hij...waarom moest hij mij nou juist zo zien...
dacht ik eindelijk alles achter de rug te hebben,en heeft eindelijk iedereen me geacepteert hoe ik nu ben naja niet iedereen maar de meesten dan..En ze schrikken niej meer als ze me zien...waarom hij wel..
Vandaag zag ik hem dan lopen helemaal alleen met ze muziek in ze oren rustig..hoopte dat hij me niet zou zien dat k langs hem zou kunnen lopen zonder gedag te zeggen maar ik had het dus mis helemaal mis hij kreeg bijna een hartverzakking toen die me zag..Moest der bijna van lachen hehe okok ik weet niet echt leuk maar kan der zelf ook weinig aan doen..is niej mijn probleem hehe..Om even duidelijk te zijn HIJ is een jongen die vroeger 1 van beste vrienden was maar in de loop van de tijd zijn we uitelkaar gegroeid hij ging zijn kant op en verhuisde naar groningen ik ging mijn kant op en bleef gwn in leiden hehe...naja nu niej meer hij is weer back in ze oude stadje...Opzich wle leuk om hem weer gezien te hebben maar niet zo eigenlijk ja k weet niet het deed best pijn toen ik hem zag...Hij moest ook een paar keer goed slikken toen die me zag en zei ook paar keer eddi eddi edii ben jij dat ????met grote ogen wat is er gebeurt???met tranen in ze ogen...&ik zei alleen ja ik ben het zoals je ziet ik niet verandert nog steeds het zelfde als vroeger met een grote glimlach..schijnlach eerder pfff...Gelukkig zag hij dat niet ...houden zoo...Voorverlopig ben blij dat k hem heb gezien we hebben nog een paar minuten ofso staan praten veel nieuws gehoord van elkaar en over elkaar was best grappig maar toch ook soort van nieuw heb hem zo 4 jaar niet gezien of gesproken dus was best eng..
Maar hij wist meteen toen die me zag wat der aan de hand was,Ik wou dat die me nooit zo als gisteren had gezien soms naja nu schaam ik me der voor meestal niej daar niet van maar gisteren wel..ik weet niet was best eng soort angst ging der door me heen..wou absoluut niet dat die me zou afstoten of slecht over me zou denken of iets naders ...misschien snappen jullie het wel sommige dan..
We hebben nrs uitgewisseld en msn en we zouden snel een keer wat afspreken om bij te gaan praten dus dat gaan we ook doen...van een vriendin van me hoorde ik dat ze hem ook had gezien en gesproken gisteren en dat die zo geschrokken was van hoe die me zag dat die niet wist wat die wle en niet tegen me kon zeggen dat die me niej wou kwetsen ofzo..ik begrijp hem ook wel maar soms snap ik het niet egt mij kwets je niet zo snel..zeg vooral wat je op je hart hebt dat lucht vaak ook op....naja niet altijd maar vaak ook wel

Shitt hij ziet me dus nu als een anorexia meisje...zo wil ik niet dat die me ziet wil dat die me gewoon ziet als Eddi een heel normaal meisje die alleen een beetje problmen heeft met eten enzo verder eigenlijk ook niks...Ik ben nog steeds het zelfde meisje als vroeger alleen met anorexiaa...Hoop dat hij dat ook snel gaat zien..
Hoop heb ik nog wel een beetje dus die hou ik verlopig nog wel bij me..Maar niet al te lang

Liefs Eddi