"The" Ex

Ja "The" Ex gaat op vakantie. Net nu ik hem heb gemaild (die hij nog steeds niet heeft gekregen, God knows why) over hoe ik me voel ten opzichte van hem. It's terrible.
Hij beweerde gister al dat ik verliefd ben op em, en vroeg zich af of ik nu meer voor hem voelde dan toen we een relatie hadden. NEE en NEE.
Ja, ik ben niet over hem heen. Nog lánge niet. Maar verliefd, hell no. Hoe je dit wel moet noemen, weet ik ook niet, maar ik ben niet verliefd. Volgens mij weet ik nog niet eens wat verliefd zijn is.. Of wel, want ik denk dat ik écht verliefd was op hem, aangezien ik nu nog steeds kijk of ie online is en gek word als ik hem zie.
Het is zo stom. Eerst wil ie me wel, dan wil ie me niet, dan weer wel (en desperate ook, maar toen had ik net weer een vriend) en nu opeens doet ie afstandelijk. Ik weet echt niet wat ík wil, maar hij weet ook écht niet wat híj wil.

Oke, nu zouden we vrienden gaan zijn. Hij wil sex, omdat alles zo vertrouwd is, ik wil dat ook wel, omdat het zo vertrouwd is. Maar ik wil veel meer dan dat. Ik wil niet alleen een of andere gek zijn die op komt draven als hij zin heeft. Ik wil gewoon met hem kunnen praten, omdat dat vertrouwd is. Ik wil bij hem kunnen uithuilen, omdat dat vertrouwd is. Ik wil met em kunnen winkelen, omdat dat vertrouwd is. Hij is echt een van de weinige personen die ik vertrouw (en believe me, if I trust you, it's worth everything). Hij is een van de weinige mánnelijke personen die ik vertrouw (en believe me again, if I trust you when you're male, it's worth more than everything).

Maar waarom moet het allemaal zo moeilijk zijn. Waarom ben ik niet over hem heen. Waarom kunnen we nooit eens normaal praten zónder ruzie te krijgen, zodat een van ons weer wegloopt. Waarom kunnen we eigenlijk niet normaal ruzie maken (we never could, we're people who run out of conversations). En een huge waarom; waarom kan hij wel vrienden zijn met een klasgenootje (waar ik ook goed mee op kan schieten, she is just wonderful) en niet met mij? He did all the wrong things?! Dat geeft ie trouwens wel toe, dat is een pluspunt. Hij ziet eindelijk -dat betekent; na 5 maanden- in dat hij er verkeerd aan heeft gedaan om bij me weg te gaan voor dat gare wijf -wat dus niks bleek te zijn, omdat ze niets voor hem over had-.

Ik haat exen. Vooral hem, omdat ik hem niet kan vergeten. Die anderen? I don't give a shit. Al liggen ze dood in de goot -wat sommigen ook misschien wel doen-, I don't give a shit! Misschien is het wel beter als ie een week weg is. No conversations, no phone calls, no messages. Niks, noppes, nada. Niente. Gewoon niks. Misschien dat ik dan maar eens moet gaan nadenken wat ik wil. Of niet. Als ik tijd heb. En zin. Ik wil er niet over nadenken. Ik wil gewoon dat er normaal kan worden omgegaan met elkaar.

Maar of dat ooit zal lukken, is a very huge question.