thee met herinneringen

ave,
niemand heeft de kou vandaag getrotseerd om mijn museumpje te bezoeken,
ik zit dus eenzaam hier aan den thee...
niet erg hoor,
want ik zit hier eigenlijk heerlijk,
en warmpjes bij mijn sierkacheltje,
met een nostalgisch muziekje op den achtergrond en met een stuk duivels chocolade cake naast me...

de sterke kruidige geur van Chai geurt uit de pot,
en langzaam zak ik weer weg in gedachtes en herinneringen...

een van de herinneringen is eigenlijk wel een leuk verhaal,
zo nu bij den thee...

het was in die goede oude dagen van mijn vorige museumpje,
toen een oudere dame mij kwam bezoeken...

ze was moeilijk ter been ,
en omdat ik toen ook een trap had vroeg ik aan de dame of ze hulp nodig had...
''nee kind,laat mij maar, ga alsjeblieft wat anders nuttigs doen'' zei ze een beetje kort af...

na wat gestommel,gehijg en een hele klim later,
kwam ze aan in de museumkamer,
waar ze gelijk in een stoel ging zitten, star voorzich heen kijkend...

ik bood haar een kop thee aan,
waar ze uiteraard den nodige commentaar op had...

''heb je niet gewone thee,jongen'' vroeg ze...
''earl grey of darjeeling'' vroeg ik toen...
''nou, gewone thee jongen'' antwoordde ze...

ik gaf haar dus earl grey, zo slecht als ik ben ...

ik probeerde meerdere malen haar iets over de theepotten te vertellen en andere stukken die mijn museumpje sierden,
maar ze had geen interesse in, merkte ik...

ik liet haar toen maar gewoon zitten...
en ze bleef star voorzich heen kijken...

na een ruime halfuur zei ze,
''ik moet gaan, mijn taxibusje komt zo...''
ze haalde een envelop uit haar tas en gaf hem aan mij...
''omdat het hier zo leuk is, en jij zo leuk doet jongen'' zei ze achteraan...

ik maakte de envelop open en zag dat er 200 euro inzat...
verbaasd zei ik;
''dat is toch veels te veel mevrouw''

''nee dat is voor de museum,omdat het hier zo leuk is...
mijn kinderen en kleinkinderen zijn allemaal nietsnutten, die geven het waarschijnlijk uit aan een keer uitgaan, dan geef ik liever aan jouw museumpje zo dat je iets ervoor kan kopen''

ik bedankte de dame hartelijk,
en de dame zelf liep langzaam weer richting buiten,
en ik kon zweren dat ik een kleine glimlachje zag op haar gezicht...

soms verrassen mensen je echt, niet om het geld,
maar met het gebaar, daar doe je het voor...



faithfully yours
The TeaRat
20 nov 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van tea4u
tea4u, man, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende