Therapie.

Vanmorgen had ik dus mijn eerste afspraak.
Aangezien ik nogal met mijn emoties in de knoop zit, en al wat daar allemaal wel niet bij mag horen, heb ik overwogen om in therapie te gaan.
Ergens een lastige keuze omdat ze gaan graven in je verleden waar ik nog steeds moeite me heb. Maar als ik controle wil krijgen over mijn emoties, woede etc is het wel zo handig om er iets mee te gaan doen, niet alleen voor de mensen om mij heen, maar juist voor mezelf.

Ik wil grip krijgen over dat gene waar ik mee worstel, en dat kan echt per dag verschillen.
Daarbij schijn ik wat punten te hebben van borderline qua mijn emoties. Dat kwam pas naar voren toen mijn therapeut wat punten opnoemde die mij toch wel heel erg bekent in de oren klonken. Niet dat het confronterend was om het te horen want ik weet wat mijn valkuilen zijn, maar toch leuk is anders.
ik moet gewoon leren omgaan met tegenslagen en alles wat daarbij hoort, en ook al wil ik zelf niet reageren zoals ik reageer toch gaat dat soms toch effe wat anders. Op dat moment volg ik mijn gevoel en reageer ik zoals ik wil.

Deze week wel een vooruit gang gemaakt, ik kreeg iets te horen waardoor ik erg boos werd, maar in plaats daarvan reageerde ik heel coulant in plaats van boos te worden en die discussie aan te gaan. Haar reactie '' ik dacht dat je boos zou worden''. Dat probeer ik dus verleden tijd te laten worden. Als de ander je toch niet begrijpt, waarom je er dan druk om maken. Dat is mij in deze weken wel duidelijk geworden. Ik heb me zó ik bepaalde mensen vergist, en dat stelt me op een bepaalde manier enorm teleur. Waarvan ik dacht dat ik op iemand aan kon maar dat het niet werd waar gemaakt. ik begin dan zo aan mezelf te twijfelen, wat doe ik verkeerd waardoor mensen mij zo in de steek laten. Merk wel aan mezelf dat ik de laatste 3 weken een stuk rustiger ben en al het gezeik liever aan me voorbij laat gaan. Alle mensen die zich 'zogenaamd' een goede vriendin/vriend noemde heb ik verwijderd. ik wil er boven staan en doe dan ook erg mijn best.