Think before you act .

Op een gegeven moment komt er zo'n moment dat je het allemaal even niet meer weet, even niet meer op een rijtje heb en even denkt van '' myn god, wat moet ik nu? ''
Op zo'n punt ben ik nu beland, ik weet het allemaal niet meer ..
Het ene moment huil ik me kapot, het andere moment lach ik weer als een stralende zon.
Of het een echte lach is, weet ik eerlijk gezegd niet zo goed. daar kan ik geen antwoord op geven.
Ik heb zo vaak gefaked, zovaak gedaan alsof ik vrolijk was..

Het doet me pijn, geen vetrouwen meer in me vrienden te hebben, het vertrouwen wat er was, is weg. verdwenen ..
Nee, niet al het vetrouwen, en ik vetrouw sommige van me vrienden nog wel, maar sommige...

Neem mijn ex, zóó graag wil ik hem nog vertrouwen, zo graag zou ik nog één keer alles goed uitpraten tot in de puntjes en verder gaan als goede vrienden.
Maar ik ben op een punt beland, waarvan ik denk dat het niet meer goed zal komen tussen ons. zelfs vriendschap niet meer..
Wekenlang heeft die gedaan dan het waarschijnlijk weer goed zou komen tussen ons, dat een relatie nog wel zou kunnen. Dan opeens de klap, helemaal over!
Een deel mijn eigen fout, ik had moeten kunnen zien aankomen dat het toch niet zuo werken, en dat het nooit meer zou worden hoe het was.
Maartoch, het had toch gekund?!
In die weken is mijn vertrouwen in hem gezakken, ik kon hem niet meer vetrouwen, want alles wat hij zij was achteraf toch weer niet ''waar'' ?
En hij had het toch moeten weten ? Ik bedoel, je kent je ouders toch goed genoeg om te weten dat zij het toch niet goed zouden keuren?!
Sja, ik snap het wel dat hij ook de hoop had dat het misschien toch goed zou komen, maartoch ..
Ik neem het hem wel iets kwalijk ja, maar misschien mezelf des te meer ..
Afgelopen week liep ook niet zoals die lopen moet, hij negeerde me, en wilde me niet laten helpen met zijn ''probleempjes'' terwijl anders ..
Sja, ik weet het niet. maar de vriendschap die er was vóór al het gezeik, is er niet meer en zal waarschijnlijk ook niet meer komen.
En daar maak ik mezelf ook schuldig aan, maargoed ..

Dan heb je Jeffrey, eigenlijk niet echt een vriend van me, maar meer een ''scharrel''
Ik heb hem leren kennen afgelopen zaterdag in de kroeg bij ons hier. was hartstikke gezellig en het klikte meteen!
Ik wist meteen al, dat het waarschijnlijk niks zou worden omdat die niet echt me type is. maar ik had ook tegen hem gezegd dat die niet teveel verwachtingen over ons zou moeten hebben ..
Nou ja oke, dat deed die.
We zoende af en toe wat, en spraken bij mij thuis af.
Tot op het moment dat ik mijn broer gister over hem vertelde .
Hij werd best boos op me dat ik met hem afsprak. sja broers die beschermend zijn hé !
Maargoed, hij hd hem al eens in elkaar gemept. omdat het gewoon een vies naar mannetje blijkt te zijn [ wat ik diep van binnen ook wel wist, maargoed ]
Ik vertelde Jeffrey beetje Ironisch over dat gesprekje met me broer. en meteen was het over voor hem
'' Het zou toch niks worden '' ,
Ik snapte die opmerking opzich al niet, omdat ik had gezegd dat die niet teveel moest verwachten van mij ?
Maar het feit ernaast. ik was dus goed genoeg voor het zoenen ? en als ik niet wilde kon ik lekker opkutten en ging die weer verder met zoeken en wilt die dus geen contact meer ?
Want ben je dan voor kansloos persoon ?

Een lange weg te gaan
Zoekend naar het licht
Die jou doet verlossen van de pyn
Even verlost van alles om je heen.

Een seconde, niet meer, niet minder
Genietend van het goede
Om het kwade te vergeten
Kracht te kunnen vinden om door te gaan

Het licht gezien
De kracht gevonden
Verdergaan is het streven
Zonder pyn en zonder verdriet

O hell , ik heb echt even geen zin meer in dit typen!
Moet even nadenken enzo .

Tot snel lieve lezertjes!