We hebben haar terug!
Zojuist ging de bel; we lagen al in bed dus ik gauw in een badjas geschoten en naar de deur toe. Daar stond een buurman (twee huizen verder) voor de deur die vorige week ook al een keer langs geweest was. Hij had toen het idee dat er een poes bij hem thuis rondliep, maar had 'm niet echt gezien. Naar aanleiding van de briefjes die wij rondgebracht hadden was ie dus maar bij ons langsgeweest.
Ik ben toen bij hem thuis wezen zoeken, maar kon d'r niet vinden.
Nu stond hij dus opnieuw voor de deur. Hij verontschuldigde zich, want hij dacht dat we nog op waren. Maar hij wist nu zeker dat ie een poes gezien had op de gang die naar zolder gevlucht was.
Ik ben dus gelijk meegegaan om te kijken. Opnieuw achter het schot gekeken, maar het is daar zo donker dat je niet echt iets kunt zien. Aangezien ie geen zaklamp of iets dergelijks had heb ik met behulp van een lucifer gekeken. Toen zag ik twee oogjes glimmen achter een stel buizen verstopt. Omdat het met lucifers een beetje lastig zoeken is ben ik thuis een zaklampje (en Sara) gaan halen.
Gelijk ook de reismand meegenomen.
Met behulp van het zaklampje ben ik naar haar toe gekropen en kon ik haar pakken. Het voelde niet echt als Thura; veel te mager en klein.
Gelukkig was het d'r wel. Maar naar twee weken zonder eten (of in elk geval niet veel te eten) was ze dus toch behoorlijk afgevallen.
Thuis hebben we haar voorlopig even op de badkamer gezet. Het bakje eten had ze met een minuutje of wat op. Voor de zekerheid willen we d'r maar niet te veel eten tegerlijk geven.
Morgen gaan we waarschijnlijk voor de zekerheid even bij de dierenarts langs.
We zijn in elk geval heeeeeel erg blij dat ze terug is!
Elja