Ik wil even klagen. Even heel hard klagen. Ik had vroeger echt leuke tieten. Ik bedoel, echt zoden aan de dijk zetten deden ze niet, een normaal B-cupje, niets bijzonders. Echt zwaar waren ze ook niet, en ik was er blij mee. Het was net genoeg om te zien dat ik toch echt een meisje ben (of een jongen met tieten, ik heb recent ondervonden dat die daadwerkelijk bestaan
) maar dat was het dan ook wel.
Nu heb ik afgelopen voorjaar een hormoongebeuren gehad van de dokter. Gevolg? Twee gevolgen. Ik ben weer eens 10 kilo aangekomen in 3 maanden, en ik zit in een tweede pubertijd ofzo. Ik ben gestopt met de medicijnen, na twee weken al (ik werd er ziek van), maar het heeft iets losgemaakt in mijn lichaam geloof ik.
Mijn borsten zijn ongeveer vertweevoudigd in maat en het wil maar niet ophouden. Op het moment zijn ze ook ongelijk, en ik weet zeker dat dat over een week weer anders is. Ik pas bijna geen enkele BH meer, en dan heb ik het al helemaal niet over mijn favoriete bloesjes en shirtjes. Mijn borsten zelf doen pijn, ik ben bang dat ik striemen krijg van het snelle groeien en mijn rug begint ook pijn te doen.
En wat ik ook irritant vind? Mannen praten nu echt ALLEEN nog maar tegen mijn tieten aan. Vandaag werd het me even teveel toen een jongen bij de kruidenier mijn voorgevel aansprak met: "Hey, hoe gaat het?" Om vervolgens ongegeneerd bij mij naar binnen te staren. "Ja hoi, dit is Olga en dit is Helga, en ze vragen of je ze alstjeblieft niet zo aan wil staren." Even leek het niet tot hem door te dringen wat ik zei, maar toen keek hij toch maar naar mijn gezicht. Ik keek chagrijnig terug. Hij werd knalrood, en terwijl een verontschuldiging mompelde schuifelde hij snel weg.
Sukkel.