tja, ben ik dan maar weer eens

awel, een van mijn goeie, nieuwe voornemens was toch maar om weer op mydiary te gaan schrijven.
ik weet niet, ik heb het gevoel dat ik mezelf ontzettend voor aan het liegen ben, en het helpt als ik het dan opschrijf, dan staat het zwart op wit en word ik er is echt mee geconfronteerd.
ja en lieg mezelf voor.
het gaat niet goed met eten. dat zeg ik tegen iedereen. maar dat gaat het helemaal niet, om eerlijk te zijn, ik ben er heel de dag mee bezig. alweer.
en dat remt me in zoveel.
dat moet ik gaan beseffen, en ik moet ophouden ermee.
en door dit zelfvoorgelieg, lieg ik ook tegen andere mensen en is heel mijn leven een soort van nepgedoe.
ik kan niet gelukkig zjn als ik zo doorga.
het remt me ook in zoveel dingen, ik voel niks meer, alles gaat als een soort van kabbelend watertje lang me heen.
en dan ken ik mezelf, ik ben namelijk maar een zwak schaapje die naar alles grijpt om zich beter te voelen, is het niet naar de sigaretten, de drank of de wiet, dan is het wel naar de drugs.
ja ik ben een zwak meisje. altijd op zoek naar geluk, bezig met de vraag wanneer ik gelukkig ben. maar juist daardoor loop ik het voorbij als ik het ben.
en ik wou altijd zo veel. ik wou dun zijn, de liefde van mn leven ontmoeten, een goede studie hebben, en een leuke vriendengroep. ja als ik dat vond, dna zou ik gelukkig zijn.
en nou heb ik het, alemaal stuk voor stuk. en ben ik een haar gelukkiger? nee.
nee joh het enige waar ik dit moment echt gelukkig van wordt is drugs. maar dat is ook onzin. de dagen daarna ben ik 10 x zo depressief. en de verleiding om er dan weer naar te grijpen is zo sterk.
maar dat lost niks op, dat weet ik ook wel, ik ben dan wel zwak maar niet dom.
ik denk dat ik de kern van mijn probleem moet gaan vinden.. maar dat is moeilijk. waarom voel ik me zo? al jaren lang?
ja dan denk ik toch het eten.
ik ga er morgen mee stoppen. met the bad habbits.
en proberen niet op te zien tegen alles wat ik moet, want dat zijn relatief kleine dingen.
morgen dus: pinpas aanvragen, telefoon kopen, baantje zoeken en fiets ophalen.
ok dat is dus niks.
en ik moet niet vergeten, dat als ik zo doorga, dat ik dan mn vriend verlies. en ik hou zo vreselijk ongelofelijk veel van m.
maar een relatie kan niet bestaan zonder vertrouwen.
ik kan het natuurlijk ook vertellen.
maar dat vind ik moeilijk.
ik probeer het wel eerst zelf.
(al weet ik stiekem dat ik dat toch niet kan..)