Tja, sta je dan.. In een stortbui

Gisteren was het niet zulk best weer. Maar toch, toen de regen stopte, de stoute schoenen aangetrokken en begonnen aan ons wekelijkse zondagavondwandelingetje. Tot het begon te regenen, terwijl we bijna op de helft waren. Eerst ging het zachtjes en we bleven op de stoep staan onder de bomen waar het droog was. Maar het begon steeds harder te regenen. Voor ons liep nog een meisje die was ook ineens verdwenen, was denk ik gaan schuilen bij een of ander buurthuis. Maar goed, terug naar ons. Wij zijn toch maar gaan rennen naar de voetbalvereniging. Daar konden we droog staan, maar daarmee nog niet gered van een stortvloed. Stond ik daar in mn dunne witte bloesje. Het was niet koud, maar er zaten spinnen. Aan het plafond overal van die dikke. Dus ik wilde daar weg. Had mezelf ook al voorgenomen dat ik daar maar nooit meer ging sporten nu ik wist hoe het er echt uit zag. Het zat nog wel naast de kleedkamers!
Op een gegeven moment zij ik tegen de jongens dat ik hier echt weg wilde en dat we toch wel nat zouden worden hoe dan ook. Dus ik begin te rennen en zij achter me aan. "Leo" met de lange hardloopbenen zei: ik ga niet op jullie wachten hoor! Waarop ik met de kleine benen antwoordde: Ik ook niet op jullie hoor! En toen lagen ze dubbel. Alsof ik klein zussie hun zou kunnen bijbenen. Maar goed, ik ging rennen weer terug naar de bomen. We hadden al bedacht dat we tussen de droge plekken bij de bomen telkens zouden schuilen, maar dat was geen optie meer want alles was al nat. Logisch.. Het stortte nog steeds met bakken uit de lucht dus ik was blij toen de boys instemden om te schuilen bij het clubhuis. Tja, veel andere keuzes hadden we ook niet tussen alle bomen en moddergras. Vanaf het clubhuis naar huis. Half rennend half lopend. We liepen naar binnen alsof er niets aan de hand was, en zeiden: Héy mams, koffie klaar? Heel grappig, maar toen het serieuze werk. Alle plakkende kledij van je lichaam af plukken. Mijn mooie witte bloesje was helemaal doorweekt, daarom rende ik ook bijna de hele weg met mijn armen gekruist omdat het er niet zo fraai uit zag. Niet ernstig hoor, maar omdat ik langs de huizen van een paar klasgenoten rende, vandaar knipoog

Gelukkig niks aan overgehouden en goed voor mn conditie. Nou, maak je ook nog eens wat mee.
26 jul 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van KatieAnn
KatieAnn, vrouw, 18 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende