Toen het gebeurde
Gistermiddag liep ik na spullies voor mijn heerlijke avondeten te hebben gekocht samen met J. terug naar huis..
[ Begin intermezzo] "Toen het gebeurde" Hehe dat heb ik nou altijd al eens willen zeggen. Goed [ eind intermezzo]
Ineens patsboemkadam vloog een man van zijn fiets over de kop, auto met gierende banden tot stilstand en wij aan de grond genageld. Dingen als "leeft hij nog" en "nou moet ik dus 112 bellen" schieten door mijn hoofd, dus ik pak plichtsgetrouw mijn mobiel terwijl ik half panisch probeer uit te vogelen hoe die straat heet waar we uit kwamen. Gadverdamme, nooit gedacht dat ik 112 bellen zo eng vond, ik toetse wel 3 keer 122-_-'Nou goed ik aan de telefoon, en andere mensen ookal bellen, die eerder de centrale kregen dan ik dus ik hing weer op, stiekem dodelijk opgelucht. Die man die naast ons staat wordt doorverbonden vervolgens met de ambulancecentrale (5 minuten wachttijd) en na eeeeeuwen kon hij eindelijk zijn zegje doen, na 3 keer het adres te herhalen had die troela het eindelijk goed kennelijk en was zijn taak klaar.
Wachten
Jezus wat duurt dat lang!! Wie had dat gedacht. Intussen verzamelen zich van die ramptoeristen (heeee een ongeluk wiewatwaar is er al iemand dood?!). En er kwam een andere troelatante aanrennen, die ik per definitie al niet mocht, vraag me niet waarom.
"Kan ik helpen?!" Ik denk dan gelijk, ben je arts of verpleegkundige? Nee? Rot dan maar op.
Die man lag daar nogsteeds voor dood te spelen, toen hij bijkwam en er ogenschijnlijk goed vanaf leek te zijn gekomen. Zijn tas vol (volle) wijnflessen was heel, hij leek heel (op een enorme hersenschuddig na gok ik en als hij geluk heeft gehad blijft het daarbij) en een slag in zijn wiel.
Een andere vrouw naast mij "goh moet ik anders even een glaasje water halen?"
JA DOE DAT, dat helpt VAST, zijn hersenbloedig is ineens pinuts naast een glaasje water. Bright en Shine. Zolang er maar water is hè?
Goed frustratie alom dus. Die ambulance liet achterlijk lang op zich wachten terwijl het ziekenhuis dus echt om de hoek is! Ik kan me daar echt boos over maken. Voor hetzelfde geld gaat iemand dood in die tijd, schiet eens op zeg!! Halleluja
Daarom wil ik dus ook arts worden. Zodat ik kan zeggen "Aan de kant mensen, ik ben arts, geef die man zijn ruimte" In plaats van al die verschillende aanwijzingen die dan naar hem worden geroepen. Hij weet ook echt niet wat te doen. Dat ik weet of die nou moet blijven liggen om wervelbeschadiging uit te sluiten of juist zo snel mogelijk gewoon weer op de been. Ik weet het niet, en daar houd ik niet van! Ik wil helpen, iets kunnen doen.
[ Begin intermezzo] "Toen het gebeurde" Hehe dat heb ik nou altijd al eens willen zeggen. Goed [ eind intermezzo]
Ineens patsboemkadam vloog een man van zijn fiets over de kop, auto met gierende banden tot stilstand en wij aan de grond genageld. Dingen als "leeft hij nog" en "nou moet ik dus 112 bellen" schieten door mijn hoofd, dus ik pak plichtsgetrouw mijn mobiel terwijl ik half panisch probeer uit te vogelen hoe die straat heet waar we uit kwamen. Gadverdamme, nooit gedacht dat ik 112 bellen zo eng vond, ik toetse wel 3 keer 122-_-'Nou goed ik aan de telefoon, en andere mensen ookal bellen, die eerder de centrale kregen dan ik dus ik hing weer op, stiekem dodelijk opgelucht. Die man die naast ons staat wordt doorverbonden vervolgens met de ambulancecentrale (5 minuten wachttijd) en na eeeeeuwen kon hij eindelijk zijn zegje doen, na 3 keer het adres te herhalen had die troela het eindelijk goed kennelijk en was zijn taak klaar.
Wachten
Jezus wat duurt dat lang!! Wie had dat gedacht. Intussen verzamelen zich van die ramptoeristen (heeee een ongeluk wiewatwaar is er al iemand dood?!). En er kwam een andere troelatante aanrennen, die ik per definitie al niet mocht, vraag me niet waarom.
"Kan ik helpen?!" Ik denk dan gelijk, ben je arts of verpleegkundige? Nee? Rot dan maar op.
Die man lag daar nogsteeds voor dood te spelen, toen hij bijkwam en er ogenschijnlijk goed vanaf leek te zijn gekomen. Zijn tas vol (volle) wijnflessen was heel, hij leek heel (op een enorme hersenschuddig na gok ik en als hij geluk heeft gehad blijft het daarbij) en een slag in zijn wiel.
Een andere vrouw naast mij "goh moet ik anders even een glaasje water halen?"
JA DOE DAT, dat helpt VAST, zijn hersenbloedig is ineens pinuts naast een glaasje water. Bright en Shine. Zolang er maar water is hè?
Goed frustratie alom dus. Die ambulance liet achterlijk lang op zich wachten terwijl het ziekenhuis dus echt om de hoek is! Ik kan me daar echt boos over maken. Voor hetzelfde geld gaat iemand dood in die tijd, schiet eens op zeg!! Halleluja
Daarom wil ik dus ook arts worden. Zodat ik kan zeggen "Aan de kant mensen, ik ben arts, geef die man zijn ruimte" In plaats van al die verschillende aanwijzingen die dan naar hem worden geroepen. Hij weet ook echt niet wat te doen. Dat ik weet of die nou moet blijven liggen om wervelbeschadiging uit te sluiten of juist zo snel mogelijk gewoon weer op de been. Ik weet het niet, en daar houd ik niet van! Ik wil helpen, iets kunnen doen.
30 apr 2008
- meld ongepast verhaal
-
X_leow_X (opgeheven op 18-3-2014)
woensdag 30 april 2008 12:47
dat het ziekenhuis zo dicht bij is maakt niet uit,
want de ambulance centrale ( waar ze die dingen opslaan)
is meestal ergens anders
-
Nupergirl (opgeheven op 15-6-2009)
woensdag 30 april 2008 12:48
!!!! -
Gewoon ik
woensdag 30 april 2008 12:52
Dat wat jij omschrijft als willen helpen, dat vind ik juist ergens heel eng. Want als verpleegkundige of arts ben je zelfs VERPLICHT om te helpen. Reanimeren bijvoorbeeld is een verplichting als je daartoe bekwaam bent. Dus ik ben altijd de dodelijke bangheid dat zoiets in mijn directe omgeving gebeurt, en ik dus de verpleegkundige sjaak ben die dan de reddende engel moet gaan spelen. Dat iemand krijst: "Kan er hier iemand reanimeren?!" En dat ik daar als een bedremmeld trillend schaap sta: "J-ja ehhh eh i-ik?" "Nou wat sta je daar dan, schiet op dan!" Brrr. Ik denk overigens wel dat ik de tegenwoordigheid van geest zou hebben om ook echt te gaan reanimeren. Niet geschoten is altijd mis. Maar TOCH. Hoop niet dat ik het ooit meemaak. Ik heb een klasgenoot die het dus wel ooit mee heeft gemaakt (op een station) en die het ook doodeng vond - het slachtoffer overleefde het overigens niet.
Brrrheid. -
Lonk
woensdag 30 april 2008 12:58
Jamaar aan de andere kant, dat niks doen en moeten luisteren naar dingen als een glas water halen is ook dodelijk irritant!!
Alhoewel ik 112 bellen al eng vond
Misschien is een reanimatie iets teveel van het goede, laten we het erop houden dan als ik straks zoiets meemaak ik er klaar voor ben(a) -
Nupergirl (opgeheven op 15-6-2009)
woensdag 30 april 2008 14:39
& tis PEANUTS
-
Gewoon ik
woensdag 30 april 2008 14:55
Reanimeren peanuts?
Op een pop wel ja... -
Lonk
woensdag 30 april 2008 14:57
hè, ik heb ergens peanuts fout geschreven gok ik.
Of wou nupergirl beweren dat zij haar eigen vulpen wel kan reanimeren? -
France
woensdag 30 april 2008 15:36
Nee, Nupergirl stelt zich uiteraard weer eens aan, want zij is zó perfect dat ze iedereen daar continu op wil wijzen.
mijn god. irritaties alom.
Iig. Ik zou het ook doodeng vinden. Ook ik heb ooit een ambulance moeten bellen en die kwam pas na een kwartier en ik was ZO link! Mevrouw overleefde t niet. Ze stikte op mijn terras, of iig, het terras waar ik aan het werk was, in een pasteitje. Best wel stom en sneu.
en dat glaasje water gedoe is volgens mij gewoon een paniekaanval.
ok. nu weet ik niets meer te melden. -
Gewoon ik
woensdag 30 april 2008 15:45
O, ik dacht al dat Nupergirl beweerde dat reanimeren peanuts was. Vond 't al een lichtelijk vreemde opmerking.
Maar stikken in een pasteitje? En niemand die in de tussentijd wat deed, reanimeren o.i.d.?
Ojeee, hier gaan G.I.'s hulpverleningsharen van rechtop staan, alarm, alarm. -
eeytje
woensdag 30 april 2008 17:30
Jeetje, France, relax joh, niks mis met een spellingsfout corrigeren, zolang je het maar niet op een vervelende manier doet, toch?
Nou Lonk, we hebben het er gisteren al over gehad dus... (tijdens een heerlijk patatje van Manneke Pis), maar wel heavy om erbij te zijn lijkt me. Ik zou ook graaaag iets willen kunnen doen. Zoiets als: "Aan de kant allemaal, ik ben dokter! Pardon, aan de kant! Oké, luister allemaal naar mij, DIT moet er gebeuren..." etc.
Of is dat mijn ik-wil-macht-kant?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 okt 2010 You mean nothing to me anymore ( 1 )
- O 22 sep 2010 The head and the heart
- O 06 aug 2010 Porcelain fists
- O 29 mei 2010 Zo heel jij mij ( 1 )
- O 26 mrt 2010 Parasieten ( 2 )
- O 25 mrt 2010 Mama
- O 20 feb 2010 Off. ( 2 )
- O 14 feb 2010 "Als je van me houdt, verander je voor mij" ( 2 )
- O 07 feb 2010 De brand, de dood ( 1 )
- O 23 jan 2010 Stelletjes en klefheid. ( 4 )
- O 20 dec 2009 studenticulinair ( 5 )
- O 10 dec 2009 Bekentenis ( 2 )
- O 14 nov 2009 Strijd tegen vaccinatie ( 13 )
- O 12 nov 2009 Studie ( 1 )
- O 05 nov 2009 Wakker worden ( 4 )