Toeschouwer
Ik voel me vreemd en bizar
Alsof ik een buitenstaander ben
In mijn eigen leven
Ik kijk wel toe
Ik zie wel alles
Maar ik maak het niet meer mee
Van alles vreet ik uit
Ideeën voornamelijk van een ander
Uiten zich in uiterste waanzin
Als publiek zijnde
Blijf ik kijken naar alles wat ik doe
En vraag ik me af
Waar mijn knopje zit
En hoe mensen erop kunnen drukken
Zonder dat ik het weet
Het is verwarrend en onaangenaam
Hoe ik mijn leven zie
Dat, terwijl ik zoveel beter weet
Kansen glijden voorbij
Op mijn glibberige vrijheid van keuze
Die meer lijkt op onmacht en onzekerheid
Ik ben een toeschouwer
In mijn eigen leven
En ik weet niet wat ik erger vind
Dat ik niks eraan doe?
Of
Dat ik toekijk dat ik er niks aan doe?
Vrijheid, man, 44 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende