ave,
vandaag was ik ''doelloos'' mezelf aan het vermaken in mijn kleine opslag kamer,
of zo als ik de ruimte noem,''de kamer van de curiositeiten''...
en vele curiositeiten passeerden mijn handen weer,
en daarmee ook de verhalen achter de stukken...
ik liet mijn gedachtes varen met elk stuk die ik in mijn handen nam,
en soms zelfs mijn fantasie...
onbewust was ik opzoek naar ''iets'' een
snark kun je zeggen, of een
sploenkof wellicht wel een
Thingee...
hoe dan ook,
ik vond een oud verhaal, in je raad het het nooit...
jawel, een antieke stoffige boek...
nou ja de boek vond mij,maar dat is een ander verhaal...
ik had die verhaal ooit opgeschreven op een stuk karton,
omdat ik even niks anders voor handen had en opgeborgen in een die oude boek vol sages over elfen en kabouters ...
om ooit in het
net uit te schrijven...
ik had die bewuste verhaal van een vrolijke ierse man gehoord...
hij vertelde hem in ruil voor een boterham,
het klinkt ongeloofwaardig, ik weet het,
maar toch was het zo...
en achteloos stopte ik dus het verhaal op de stuk karton in die boek,
dat was al een hele lange tijd geleden,
tot dat de boek vergeten was door de tijd,
nou ja door mij...
en vandaag viel die boek op mijn hoofd,
na dat ik iets anders probeerde te pakken,
en de verhaal toonde zichzelf...
ik vond hem zo geweldig,
dat ik na het lezen dacht om hem gelijk te vereeuwigen op een digitale bladzijde van mijn dagboek...
nou ja misschien was het wel de klap op mijn hoofd...
hoe dan ook, hier komt de verhaal;
ooit in de middeleeuwen,
in die duistere dagen maakten de goblins ons mensen bang met een magisch lantaarn...
deze lantaarn zoog al het licht uit een kamer.
en als er een kaars in de lantaarn werd gebrand, dan toonde hij de meest angst aan jagende schaduwen...
met deze lantaarn maakten de goblins ons bang,
want ze genoten van onze angst, het gaf hun zelfs macht over ons.
en terwijl we niks zagen,stelden ze onze spullen,
zo als de rechter sokken,kaas en glinsterende objecten.
jawel de goblins waren toen de heersers van de nacht...
als de zon opkwam, werd de lantaarn terug gebracht en zorgvuldig opgeslagen op een overvolle vergeten zolder of kamer...
op diezelfde zolder of kamer werden hun ''schatten'',
gestolen buit en allerlei andere ''goblin belangrijke dingen'' bewaard...
twee goblins hielden altijd de wacht,
zodat een kaars in de lantaarn altijd zal blijven branden,
was de kaars bijna op,dan vervangden ze die...
lang ging het goed,
die dagen was de mensheid gehuld in duisternis,
de middeleeuwen (dark ages ) duurden ook tenslotte best lang...
maar op een goede dag waren de twee goblin bewakers tegelijkertijd in slaap gevallen,
en toen ze waker werden was de zolder donker...
in paniek probeerden ze kaarsen aan te steken,
tevergeefs natuurlijk...
want de lantaarn doofde al het licht...
in paniek probeerden ze de lantaarn te pakken,
om binnen in een kaars aan te steken,
maar in hun ongeduld,haast en onvoorzichtigheid,
stoten ze hem om, en om hun hen begonnen spullen te vallen.
en goblins zin echte verzamelaars dus die hebben een hoop spullen...(nee niet vergelijken met mij kamer)
in de avond hadden de twee goblins met veel geluk de deur naar buiten gevonden,
maar toen moesten ze het slechte nieuws over de lantaarn,aan de goblin koning nogvertellen...
die werd natuurlijk op hun heel boos,
hij schold, spuugde en vloekte zo hard dat het mijlen ver te horen was,
hij ontplofte letterlijk bijna van woede...
met al zijn kracht, sloeg de goblin koning de hoofden van de arme bewakers zo hard tegen elkaar,
dat ze één werden...
die goblin is gedoemd om in de duisternis op zolders en overvolle kamers naar de lantaarn te zoeken.
wat een onmogelijke opgave is...
dat is de echte rede waarom de tijd na de middeleeuwen de tijd van verlichting heet,
maar mocht die goblin ooit de lantaarn weer vinden,
dan zal onze wereld weer in duisternis gehuld worden...
faithfully yours
The TeaRat