Toevoeging

Ik lag gister in bed, nadat mijn ouders zaten te zeiken dat ik van de computer moest gaan, en ik dacht dat ik niet alles zo goed verteld had. Dus bij deze even een extra toevoeging.
Mijn leven ging eigenlijk super, totdat ik langzamerhand in de pubertijd kwam. Ik kreeg puistjes ( die zijn nu weg, door de pil!!! =D echt een tip btw), vond mezelf te dik. Dat laatste vond ik verschrikkelijk, dat komt waarschijnlijk omdat ik eerst altijd kon eten wat ik wilde en ik ook dol ben op eten. Goed, zoals bij veel meisjes gebeurde en dus ook bij mij, kreeg ik een eetstoornis. Ik kotste alles uit, het begon eerst met 1 keer en het werden er steeds meer. Dit hield ik een jaar vol. In dat jaar is zelfs mijn moeder er achter gekomen en ik had haar beloofd dat ik ermee zou stoppen. Maar nee. Na dat jaar heb ik ZELF ( :-O) doorgekregen dat ik gestoord was, en ben ik er op eigen handen en voeten uitgekomen. Dit weet niemand,ik ben niet een persoon dat alles deelt met andere mensen. Ik vind het dan ook verschrikkelijk als ik huil met andere mensen om me heen. Maar dat kan ook komen omdat ik er dan gewoon niet uit zie en het probeer in te houden. Even terugkomend op die eetstoornis, het was niet zo dat alles vanzelf ging, er ging ongeveer twee jaar overheen dat ik er echt helemaal van af was, en zelfs nu wil ik het nog wel eens. Maar goed, het is voor een heel groot deel gelukt, en daarom ben ik best trots op mezelf.

In die jaren ging het thuis ook niet goed. Ik was ontzettend prikkelbaar en helemaal in mezelf gekeerd. Zodra ik thuis was rende ik naar boven en kwam niet meer beneden. Ja, alleen voor het eten dan. Ook had ik de ergste ruzies met mn ouders. Ik heb zelfs mn ouders geslagen. ( dit is een gevoelige plek, en ik schaam nu ook ontzettend). Ik leek wel een gek, ik krijste hysterisch,gooide alles kapot, iemand die in mn buurt kwam kreeg een klap. Dit alles is nog niet eens zo lang geleden. Maar mijn ouders en ik hebben een afspraak gemaakt dat ik, als ik kwaad wordt naar boven ga en pas weer beneden kom als ik kalm ben. En dat werkt geloof ik wel. Ik weet ook wel zeker dat ik niet de enige ben die dit overkomt. Het klinkt misschien ouderwets, maar ik weet zeker dat ik een typische puber ben en met mij vele anderen.

Dus na deze overwinningen in mn leven zou je denken dat het nu goed gaat. Maar nee, een mens kan zich ook om de kleine dingen in het leven zorgen maken zoals mijn ex :-(.. Ik mis hem zo erg, hij was alles voor mij. Is.. Maar nu is hij van M.

Zo nu weet iedereen alles weer over hoe mijn leven in elkaar zit/zat. Wel fijn, zo voelt het toch als een soort kennismaking.