Torn cocoon.
Het is zó oneerlijk!
Wenst dan niet ieder mens dat zijn dromen en fantasieën werkelijkheid worden? Had ik niet beter ná kunnen denken voordat ik deze fantasie creëerde? Had ik er überhaupt niet éven bij stil kunnen staan dat ik ook wel eens wél mijn zin krijg?
Waarom kan ik nu niet denken aan die fantasie hoe hij was, fantastisch? Waarom kan ik me nu niet meer voorstellen dat hij mooi zal zijn? Want ik wil nog steeds dat hij mooi gaat zijn. Waarom denk ik constant wat anderen zullen denken? Waarom maak ik lijstjes in m'n hoofd van personen die ik wél en níet kan vertrouwen? Waarom schaam ik me als ik deze fantasie herbeleef (elke minuut)?
En waarom weet ik zeker dat ik geen van deze vragen zal durven stellen, vanavond?
Jeananas, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende