Tot mijn spijt
Koud werd ik van de gedachte
dat de kou weer in mijn bed ligt
op mij te wachten om de warmte
van me af te nemen en zichzelf
te verwarmen om niet meer te
zijn waar ik ben.
De hoogte van de grond waar
ik mij vannacht op bevond
is onmeetbaar dicht bij de
horizon waar het schip met
mijn lach zonk tot in de
hoogste atmosferen
ik mij vannacht op bevond
is onmeetbaar dicht bij de
horizon waar het schip met
mijn lach zonk tot in de
hoogste atmosferen
Oogleden zo zwaar als de last
die op mijn schouders drukken
willen dat ik mij voeg bij alle
dromende zielen op aard
en me vereenzelvigen
met de immorelen
der nachtmerries
die op mijn schouders drukken
willen dat ik mij voeg bij alle
dromende zielen op aard
en me vereenzelvigen
met de immorelen
der nachtmerries
Was ik maar een geliefde
kleur waar iedereen dus van
hield zodat men dan ook van
mij dus hield. Al was het maar
voor even dat ik kleurde
en kort leefde.
Lees mij niet! Lees mij niet!
Riep ik driftig. En tot mij spijt,
werd er eindelijk naar mij geluisterd.
25 jan 2009 - bewerkt op 25 jan 2009
- meld ongepast verhaal
-
here (opgeheven op 25-5-2011)
zondag 25 januari 2009 09:24
Ik blijf jou lezen, je schrijft geweldig.
-
karel
zondag 25 januari 2009 11:51
ik begrijp de poezie niet echt.
Maar je schrijft heel poetisch knap hoor. -
Soulmate
woensdag 28 januari 2009 00:26
Het zijn allemaal losse fragmenten, eigenlijk zit er ook niet echt een lijn in..
Maar wel super thnxz! ^^
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 okt 2008 Het breken
- O 13 okt 2008 Perron van leegte ( 1 )
- O 13 okt 2008 Bestaan
- O 12 okt 2008 Brief aan de liefde!! ( 3 )
- O 12 okt 2008 't verraad van de liefde ( 3 )
- O 11 okt 2008 hete adem
- O 11 okt 2008 menselijk
- O 11 okt 2008 hartslag ( 1 )