Treinflirt
11:20h Ik sta in Utrecht CS en ik moet wachten op mijn trein. Terwijl ik op een bankje neer plof zie ik vanuit de verte een jonge man aankomen. Ik ben dol op mensen kijken, en staar deze jongen dan ook ongegeneerd aan terwijl hij dichterbij komt. Hij is niet zo lang, licht gekleurd en heeft mooie grote ogen. Groenige ogen, net zoals de mijne.
Omdat de arme jongen een beetje in de war gebracht lijkt te worden door mijn gestaar begin ik de andere mensen op het perron te observeren. Op het bankje links van mij zitten twee oude dametjes te kwebbelen. De een heeft een koffertje op wieltjes bij zich, en legt aan de andere mevrouw met het regenkapje op uit dat het haar toch wel steun geeft om met dat ding te lopen. "Maar ja, als ik echt aan de rolator zou gaan dan voel ik me ineens zo oud. Heb jij dat nou niet Greet? Dat je je ineens oud voelt?" Greet schud melancholiek haar hoofd. "Ach ja... vroeger... "
Achter de oude vrouwtjes staan twee opgeschoten jongens te giechelen. Ik volg hun blik om te zien wat er zo grappig is. Een meisje is gestruikeld over haar puntschoenen met naaldhakken en heeft haar tas laten vallen. Met een rood hoofd raapt ze haar mascara, lipgloss en sleutels van de grond.
Als ik me omdraai naar mijn rechterkant zie ik dat de jongen van daarnet naast me is komen zitten. Nu is hij mij aan het bekijken. Brutaal kijk ik terug. Heel even lijkt het erop dat dit een staarwedstrijdje gaat worden, maar dan wendt hij zijn blik af.
De trein komt aanrijden. Ik sta op en bekijk de twee oude vrouwtjes, die met veel moeite zich overeind hijsen. Dan loop ik naar de deur. Ik blijf naar de oude vrouwtjes kijken, die aan komen schuifelen terwijl de trein langzaam leegloopt.
De jongen van het bankje komt achter me staan. Hij kucht en kijkt me enigszins verlegen aan. "Excuse me, do you know if this train goes to Leiden Central Station?" Wow! Een sexy zuidelijk accent komt over zijn lippen rollen. Er verschijnt een onzekere lach op zijn lippen. Goedgevormde lippen met mooie rechte witte tanden in zijn mond. Ik glimlach terug. "Yes this is the train to Leiden. It'll leave in 15 minutes." Hij kijkt me enigszins verbaasd aan. Komt het door mijn snelle antwoord? Door mijn Amerikaanse accent? Door mijn kinderlijke stem? Of gewoon omdat ik lach als ik antwoord?
Ik loop de trein in, en hij loopt spontaan achter me aan. Als ik ga zitten lijkt hij even te twijfelen. Bemoedigend lach ik hem toe. Dan hakt hij de knoop door en komt tegenover me zitten. "Wil this train run in time?" Ik kijk hem bevreemd aan. Dan lacht hij breeduit. "Yeah, cause I've been stuck in my last train for more then 3 hours, due to a fire in another train."
We raken aan de praat. Hij heet Manuel en komt uit Sao Paolo. Hij is begonnen aan zijn zesde en laatste studiejaar, en is bezig met zijn afstudeerproject. Hij heeft onder andere in Nieuw-Zeeland en Frankrijk gezeten voor zijn studie. Nu zit hij in Wageningen.
Terwijl hij praat kijk ik alleen maar. Het gesprek gaat nergens over. Maar de gebaren, de blikken en het accent hebben mijn aandacht. Hij moet naar hetzelfde station als ik. Halverwege belt hij zijn vriend op, met wie haar daar heeft afgesproken, Hij legt uit waarom hij te laat is. In het Portugees. Mijn hart smelt.
Mensen die om ons heen komen zitten volgen het gesprek nauwlettend. Ook zij voelen de chemie die om ons heen hangt. Elke keer als een van beide iets aardigs zegt, glimlachen ze. Elke keer als er een grappig commentaar wordt gegeven, glimlachen ze. Allemaal. De mevrouw van middelbare leeftijd die aan de andere kant van het gangpad zit. De meneer die net doet alsof hij zijn krant aan het lezen is. Het jonge meisje dat naast me komt zitten. De jongen met al zijn piercings. Er is veel geglimlacht.
Als we uitstappen breng ik Manuel naar de parkeerplaats waar hij op zijn vriend moet wachten. "He can give you a ride if you want to. You don't have to walk that way." Ik bedank hem vriendelijk, maar wijs het aanbod af. Met een kus op de wang neem ik afscheid van mijn knappe Braziliaan. Geen email, geen telefoonnummer niets. Ik geef mezelf zo geen kans om zijn slechte kanten te leren kennen. Ik wil dat hij perfect blijft.
En zeg nou zelf... wat is er nou leuker dan een treinflirt?
PrankDemon, vrouw, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende