Trots

Vanavond heb ik zo iets spannend gedaan. Ik wilde graag weer gaan paaldansen, dit zou kunnen bij de paaldansvereniging op het sportcentrum van de universiteit waar ik studeer. Helaas is het normaal lidmaatschap vol en zit er een wachtlijst op. Ik kon wel kiezen voor alternatief lidmaatschap. Op deze manier kan ik wel vrij trainen. Hiervoor moest ik vanavond naar de ledenavond komen en laten zien aan de sportinstructeur dat ik techniek bezit en een goede 'lock' heb op gevaarlijke bewegingen.

Het hele spannende;
Om te beginnen moest ik iets doen wat ik nog nooit had gedaan; nieuw = eng. Dus, alleen naar het sportcentrum, waar ik nog nooit was geweest. Ja, om mijn tentamens te maken maar dan is het gebouw ingericht voor het maken van tentamens en niet om te sporten. Dat is dus anders.
Alleen dus, heen handje om vast te houden, geen kop om te volgen. Ik moest het op eigen kracht doen.

Ik wist niet precies waar ik moest zijn en begreep niet hoe de kleedkamers werkten (pasjes en 10 kleedkamers. Keuzes en zo). Ik kwam iemand tegen in de gang, die ging volleyballen, en ik ben met haar samen naar de kleedkamers gegaan.
Ik heb nooit iets van een teamsport gedaan dus ik ben het ook niet gewend om zo open om te kleden. De meiden van het rugbyteam stonden samen te douchen. Het was lichtelijk ongemakkelijk.

Ik was klaar en ging naar de sporthal. Daar zaten wat meiden op de grond. Ik kwam in gesprek met de voorzitter van de vereniging en ik kon tijdens het dansen bij haar en nog een ander bestuurslid aansluiten. Ik voelde me niet heel erg op m'n gemak, maar I did it.

Ik probeerde dit donderdag avond de schrijven maar was te vermoeid om het af te schrijven. Nu probeer ik verder te schrijven maar nieuwe gebeurtenissen hebben deze al weer op de achtergrond gezet dus er is verder niets over te zeggen. Opnieuw, heel moe. Het is weekend. Helaas betekent dat geen relaxen maar kei hard werken om mijn achterstand in te halen.

Iets met genetische analyse en onzin die mij niet interesseert.