twee in een week

marjolein

schrijft me een brief in haar nog altijd kinderlijke handschrift. heerlijk om te lezen. herrinneringen komen naar boven. ze wil weten hoe het gaat met mij. jeetje, maar dat is lang geleden. ik zat in de 8e toen ik haar het laatste sprak, onderweg naar school, op die fiets die later het jaar gestolen werd. marjolein met wie ik zeker 11 jaar bevriend was. mar, met wie ik een boomhutjes bouwde, in struiken kroop, besjes en bloemblaadjes plukte in de zomer waar we toverprutjes van brouwde. en al die slakken, mieren en lieveheersbeestjes dan, die allen hebben moeten leiden in onze kamers, opgesloten in een bak vol aarde, takkies en blaadjes. wij twee, samen, hele dagen buiten op avontuur. wat een tijd.

en dan janneke, een paar dagen later belt ze ma op en ma geeft mn nummer door.

ik was verrast. janneke was mijn middelbare school vriendin, samen met sophie en hanne. met zn vieren de buitenbeetjesvan de klas. alle vier ons eigen stijltje, schijt aan pubermode en populairiteit. nouja, tot janneke ouder werd en zich bij een andere groep wilde opdringen. janneke werd nooit geacepteerd door de groep. ze werd gepest, maar was zo naief, dat ze het niet kon geloven, hoe duidelijk ik ook tegen haar was en haar iedere keer weer opving. ze bleef proberen. janneke is apart. leuk apart, lekker gek en helemaal derzelf. heerlijk vond ik het om bij haar te zijn. bij haar kon ik ook mezelf zijn.
jan vroeg me, aan de telefoon, of ik volgende week op haar verjaardag kom. sophie en hanne zullen ook komen. erg vrolijk reunie, tof man, leuk bedacht. ik voel die energie nu al. jannekuuuuuuuh

en ik maar denken (gelo0ven) dat ik geen vrienden heb.
ik heb er wel wat gehad
en er komen ook nieuw
ik mag mij niet meer aanstellen
nickie is niet alleen
eenzaam voelen doe je zelf
08 feb 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van nickname
nickname, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende