Two funerals and a wedding.

Ik wou dat dit een titel van een film was maar dit is bittere realiteit.
Ik ging mijn best doen om te vermageren maar dit strooide roet in het eten (ben een emotionele eter).

Is begonnen met de geboorte van een flinke zoon van een kameraad, tot hiertoe ging alles goed.
Dan een andere vriend die uit het leven gestapt is. Goede vriend van mijn zus en ik. Dus zusje kapot en ik ook wel. Ging heel moeilijk omdat ik heel goed weet waarom hij het gedaan had, ik had een paar maand ervoor in dezelfde schoenen gestaan maar werd eruit getrokken (door mijn zus en beste kameraad). Dusja, familie van hem die uitleg vraagt.

Let op van zware woorden gebaseerd op vermoedens kinderen!

Dan twee verjaardagen, van de ex van mijn zus (waar we nog goed mee bevriend waren) en van mijn opa.

Weekje later stapt die ex uit het leven, op dezelfde manier. Zusje kapot, ik ook. Maar dat laten we niet zien toch? Nee, we doen er alles aan om er zo goed mogelijk te zijn voor haar.

Maandag was de ceremonie, ben ingestort. Niemand nam het me kwalijk, behalve op het werk.
Dinsdag gaan werken en dan tot het besef komen dat je broer woensdag trouwt (voor de staat).
We waren dit compleet vergeten toch? Oja, shit, we zijn getuige..

Zaterdag was het feest zelf, een vikingritueel. We hopen daar eens alles te kunnen vergeten. Maar krijgen vrijdag het nieuws dat de vader van je beste kameraad kanker heeft. Uitgezaaid. Dokter vertelde hem min of meer "jammer maar helaas." Hij krijgt nu chemo, als die aanslaat heeft hij nog 6 maand. Als dit niet aanslaat, dan moete we ons voorbereiden om een derde maal in hetzelfde funerarium te gaan zitten.

Ben op de trouw veel te vroeg vertrokken, kon er niet van genieten. Ik heb daar heel veel spijt van. Ik heb maar 1 broer en was dan nog eens getuige ook. Ik vergeef mezelf dit niet.

Dan wil mijn oudere zus me spreken, krijgen we het gevoel "ok, wat nu weer".
"Wouter, ik ben bezorgd om je" begon ze. "Je beste kameraad chanteert je, neemt drugs en jij neemt dingen in bewaring voor hem, denk je wel dat ik dit niet door heb?"

Waddeuh, ik ben al 26 jaar volledig clean, niets van drugs niets van alcohol. En nu ben ik plots dealer?
Goe bezig, tof om te horen.

Jongens, ik schrijf dit voor mezelf vooral. Bedankt om het te lezen, maar dit hoeft niet.
Ik moest dit kwijt want voel me nu even heel eenzaam.
Niet zo gemakkelijk als je zus een relatie heeft met je beste vriend, en jij zelf zot loopt van een meisje die samen is met iemand maar toch durft je kop zotmaken.

Ik ga kapot. Ik vecht voor een relatie waar ik niet helemaal achter sta, ik vecht voor iemand die eigenlijk niets meer wil. Waar the hell ben ik mee bezig.

Misschien toch maar eens een nummer zoeken van een psycholoog/psychiater. Misschien geraken we hier zelf niet meer uit.