gisteravond, na een meidenavond, waar ik me de hele avond groot heb gehouden.. moest dit er gewoon even uit.
Geen lieve smsjes, geen koosende naampjes meer.
Geen verliefde blik, geen oogcontact, het doet me zeer
Ineens ben ik niet meer in jou beeld
Het is, of je mijn liefde niet meer wilt
4 weken spanning, 4 weken alles zien door een roze bril
Het lijkt wel, of je dit verpesten wil
Geen aandacht meer, geen onderonsjes op de gang
En weetje, dit gevoel, dat maakt me bang
Verlies ik nu weer iemand die ik lief vind?
iemand, waar ik me het liefst stevig aanvast bind
Om nooit meer los te laten
en uren mee te praten
Maar komt het nooit tot dat punt?
is het, dat jij mijn liefde niet aankunt..
Wat is het, waardoor jij zo anders tegen me doet?
net doet, of je neuss bloed..
ik wil dit niet , nu niet, nooit
en echt, ik hoop dat het goedkomt.. ooit
En diep blijf ik hopen dat je morgen belt
en mij dan met opgeluchte stem verteld:
JY bent myn meisje en je zal dat altijd blijven
al komen er 1000en andere wijven!!!