uit de oude doos.
Zat net eens de verhalen op mijn andere account door te bladeren...
Jezus...
Ik was echt een dom en volwassen voor mijn leeftijd tegelijkertijd.
Ik sta er versteld van. Hoe kan je die 2 dingen combineren op je 16e?
nou ja....
Sommige verhalen herken ik mezelf echt niet meer in terug
Best grappig, eigenlijk
was ik echt zo'n rotkind?
oh my....Arme Docent....
2005: (middelbare school examen
)
"
volgens mij ben ik hier de domste van het hele dagboek gebeuren nahnah
tot nu toe de enigste die herkansen moet nahnah
tenminste zo ziet het ernaar uit
ach jah...
nou dit was mijn cijferlijst *slecht*
maatschappij 8
engels 8
nenderlands 7
beweging V (voldoende)
economie 4
admin 4
wiskunde 2
die 2 viertjes kan ik makkelijk ophalen. die toetsen die ik nog moet inhalen van het hele jaar, moeten namelijk er ook nog bij worden opgetelt, dus ik kom uit op ongeveer een 5
en wiskunde mag ik herkansen nahnah
ook leuk hehe
*NOT*
ach jah
omdat ik nog zoveel toetsen moest maken ging 1 van de docenten die mij lesgeeft echt ZOOO flippen
ik heb nog nooit iemand van school zo uit zijn dak zien gaan nahnah
toen ik hem vroeg of ik die toetsen nog moest maken vroeg hij mij rustig te gaan zittenzodat hij mij op een rustige manier kon uitschelden.
met een scheef lachje ging ik zitten, want ik wist alwel wat eraan zou komen.
en toen plotseling alsof hij gebeten werd door een hond, begon zijn stem hard te galmen door het lokaal.
'WAAR HAAL JIJ HET LEF VANDAAN OM MIJ NU NOG TE VRAGEN OF JE WAT TOETSEN IN KAN HALEN!!' en hij sloeg met zijn handen op de tafel. [Present me asks: echt, wtf...did this really happen like this? ]
'ik wou het doen in de inhaal periode, maar ik werd ziek, daar kan ik ook verder niks aan doen' Zei ik rustig, ik moest tenslotte toch rustig zitten?
'ZIEK ZIJN HEEFT ER NIKS MEE TE MAKEN! JE HAD HET GEWOON AF MOETEN HEBBEN, OF HET NOU IN DE INHAAL PERIODE WAS OF NIET!!' ik keek hem een beetje schaapachtig aan. hoe okmt hij toch aan zo'n grote woede? vroeg ik bij mezelf af. 'EN ZEG ME NOU WAAR JE HET LEF VANDAAN HAALT OM MIJ NU NOG TE VRAGEN NAR DIE TOETSEN!!' 'stjah, het moest van mijn mentor, hij zei dat ik jou moest vragen.' zei ik met een beejte tegenzin. Wat had het eigenlijk ook voor nut? dit alles...
toen begon de docent over een handelingsdeel dat ik had moeten inleveren. hij was intussen ook al wat gekalmeert.(gelukkig)
met stenge ogen keek hij mij aan en zei: en je handelings deel heb ik ook nogsteeds niet van je, ik wil weten waar het is, en of je nog van plan bent het te gaan maken' ik keek hem verbaast aan. waar heeft die gast het over? ik heb dat ding al maanden geleden ingelevert...en wat nou als hij hem kwijt is? dan ben ik de lul dan kan ik hem zeker overnieuw gaan maken...jah die is gek! maar in plaats van dat te zeggen hield ik me in en antwoorde netjes: 'ik heb dat verslag echt afgemaakt, en ingelevert, het ging over philips, en ik had er geen mapje bijgedaan, ik had het alleen ff vastgeniet.' ik keek hem waarschijnlijk wat onzeker aan, want hij keek met vernietigende ogen op mij neer. 'we zullen zien...we zullen zien' en hij liep naar de kast om te kijken of mijn verslag erbij lag.
En hij lag er ook nog. Het minst verkreukelt van alle verslagen. Netjes gedaan dacht ik bij mezelf. De docent werd kwader, terwijl ik triomphantelijker keek, en toen begon hij met de computermuis te gooien. [present me: ehm..lol seems legit]
Mooi dacht ik. 'nu heeft hij niks meer om over te zeiken nu voelt ie zich niet zo groot meer'
Hij liet mij nog wat dingen opschrijven voor ik weg mocht.
maar dt was in 5 seconden klaar ofzo
ach wat kan ik zeggen
gemeen...ik ben nooit zijn lieverdje geweest...gemeen
trouwens, ik heb dit accefietje zo breed mogelijk geschreven omdat ik me verveelde nahnah"
Echt ik schaam me dood
Moet je mij eens stoer zien doen...hahah verschrikkelijk
Maar ook lees ik terug over de strijd die ik voerde met mezelf over de liefde die ik (niet) voelde voor mijn ouders.
Ik had het als kind en puber erg moeilijk met het feit dat mijn ouders modder zaten te gooien naar elkaar via mij of naar elkaar waar ik bij was. Dat heeft ervoor gezord dat ik een heel negatief beeld van mijn moeder had. (had haar 3 jaar niet gezien, dus mijn pa had vrij spel)
Echt extreem mee geworsteld..eigenlijk. En achteraf heel moeilijk om te lezen, nu mijn moeder dood is.
Maar ook wel weer mooi dat ik uiteindelijk toch tot besef ben gekomen dat mijn moeder en ik van elkaar hielden.
Dat is écht een troost en dat besef doet me eigenlijk best goed
Liefs,
Inoue
inoue, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende