Uit den ouden doosch

Conclusion
Wash your mouth with broken glass
As you swallow your reflection
You know; nothing's what it seems

-----------------------------------

Unforgetable memories&never ending stories
Fading conscienceness&lubricated emotions

-----------------------------------

Did I wake up this morning or is this just a lucid dream?
Nothing feels real when you're never really there.
Is the sky blue yet? Is the sun shining bright?
Is the war over? Is everthing allright?
If so: please, don't wake me up..
The world is so much better with my eyes closed

-----------------------------------

The table is filled with empty bottles and my toilet has had its refills
I wanted to kill it all away, but nothing quite works, cos I keep waking up

-----------------------------------

Toekomst
Angstig en leveloos staar ik door het raam. Mijn problemen lijken achter me te liggen,
hier ver vandaan. Maar ik weet, ik breng ze altijd met me mee. Wegrennen en opnieuw
beginnen? Fuck nee. Talloze personen, verhalen, levens, gaan langs me heen. Het
kan me ook weinig interesseren want ik ken er geeneen. Ik blijf wel ronddwalen in het
doolhof van mijn hoofd. En het kan me niets schelen of je er iets van geloofd.

Dwaze gevoelens en een schijnbaar leeg hart. Vele gebeurtenissen en verlies hebben
mij gehard. Maar ik kan er niet meer tegen zonder jou aan mijn zij. Want jij bent de
enige, naast jou ben ik blij. Dat is het moment dat ik al mijn pijn vergeet. Op dat
moment hoef ik niet te weten hoe hard hij reed. Maar dat ene foutje, die black-out
was hem fataal. En nu vertel ik jullie allen, mijn levensverhaal. Luisteren jullie wel
naar de woorden die ik zeg. Of horen jullie deze tekst alleen en is ie meteen weer
weg?

Het is lastig op te groeien zonder de vader die alles was. Sinds dat moment ben ik
die rare jongen in de klas. Geen idee hoe ik alles kon verwerken of vergeten. Maar
hoeveel pijn het doet heb ik geweten. Sindsdien zat ik in een leven vol feesten,
drugs en alcohol. Ik bleef maar spacen en zuipen, ik raakte er nooit van vol. Ken
je het gevoel dat alles langs je heen gaat? Dat je wel probeert te luisteren, maar
niks je echt nog raakt? Opeens was het gefeest over, want ik zag jouw ogen. Door
jouw aanblik ging ik aan mezelf beloven. Dat dit het einde was van een zombie-
leven. Want ik wist, met jou, heeft deze wereld mij iets moois te geven. En ik had
gelijk, hoe we begonnen was ongelovelijk mooi. Toen wat mindere tijden, als
gevolg van mij geklooi.

Soms verlang ik terug naar de tijd dat ik op de hoek van de straat stond. Terwijl
ik bedwelmende middelen verkocht aan mensen die ik raar vond. Ik zag veel
mensen maar leerde ze nooit kennen. Alleen aan die manier van leven begon ik
teveel te wennen. Met een dosis shit door mijn aders gejaagd. Had ik mezelf
naar een nieuw niveau verlaagd. Dat werd een deel van mijn leven, wat ik aan
niemand wilde geven. Tot op een gegeven moment liet ik het gaan. En vertelde
ik over mijn junky bestaan. Ik had het gevoel dat ik weer terug bij af was. En
dat jullie dachten dat het allemaal een grap was. Dus ik hersloot de deuren en
hield het binnen. En kan ik nu weer helemaal opnieuw beginnen.

Ik moest een nieuwe kring van vertrouwen aanleggen. Maar durfde niets over
mijn verleden te zeggen. Snappen jullie nu hoe ik ben? En dat er niemand is
die mij echt helemaal kent?

Ik duw iedereen weg die bij mij in de buurt komt. Zodat ik alleen achterblijf,
geheel verstomd. Ik ben bang iemand te kwetsen met mijn bestaan, want
het lijkt alsof ik dat al zovaak heb gedaan. Ik gun metzelf geen toekomst
met genot. Dus laat mij maar alleen tot ik verrot. Of ben jij mijn reddende
Engel die mij een houvast kan geven. Iemand die mij het nut laat zien van
dit kansloze leven. een weg met een beeld die ik kan begaan. Een beeld
met inzicht over mijn bestaan. En als ik die weg zou lopen wordt en blijf jij
tevreden. Een weg met hoop die we samen zullen betreden.

-----------------------------------

Amvitamines
I take the pills and drop to the floor
But I realize, I've been there before

Taking them to reach an alternate state of being, better, persistance
But they won't prevent me from seeing all the troubles of existence

There were times I got so high, I could fly, tear-up the sky
But there's a feeling that never dies, down in cries, burn-out my eyes

-----------------------------------

My eyes feel black. I'm afraid to go back to sleep. The feer of the
nightmare to worsen when I close my eyes is a great stimulation
to keep me awake. Although I'm tired my head is doing overtime.
The creeps have found me, but do not dare to come close in that
realm. Just in this twisted reality they observer me from close range.
But they know I'm angry, filled with the rage and hatred of my
conscienceness. I'm well aware of the trouble I'm in, but I don't care..
"Hey pig! Nothing's turning out the way I planned" Because my plan
has been altered a long time ago. It feeld as if I failed you.
I started drinking again. But I'll quit after the next one, I promise.

I await my fate and I'm sorry that I've hurt or disturbed you. Maybe
I'm not that smart or maybe I'm just too troubled. My mind is twisting
like it usualy does when I try to sleep. When was the last time I slept?
I seek comfort and refuge, but maybe at the wrong places and with
the wrond people. My princess, my queen. Why is it so? Why do I feel
so devided? I misplace my feelings too often.

I will see you tonight. Hug you until my heart gets sore. How and why
did all this change? Why have I found you both? And why is it so hard
to feel? Should I take a step back? Leave it be?

I used to know exactly what to say, but nowadays it all comes out wrong..

-----------------------------------

Automutulation
You smell of sunshine
But you taste so sad
I've got insects and demons
All stuck in my head
Your eyes are oceanic mirrors
Reflecting nothing but waves of light
Your anaesthetic voice gets me high
You get me through the night

The radiant glow of your mind makes me frail to the bone
I scratch and chew my skin off to show you I'm not alone
This flesh vessel shows nothing of who I am
It's a left over scar of a long forgotten being
You're just fuel for my passion&aggression
There's nothing that'll refrain me from seeing

All that's left are broken bones, bleeding organs&a selfdestructive mind in a bag of skin