Volgens mij is er niemand die een leven leidt.
Als ik toevallig weer es iemand tegenkom die vraagt hoe t is, en ik hang mn hele laatste halfjaar tegen ze op en hun de laatste tijd van hen, dan kom je erachter dat eignelijk niemand één leven leidt.Volgens mij leef je in de tijd dat je bestaat verschillende levens......
er is een stuk soort van "vaag leven", de stukken van dat je bestaat waarin je een beetje aanrotzooit, en dat "vage leven" knoopt de verschillende "echte" levens aan elkaar.... niet net als een puzzel, want in een puzzel passen de stukjes in elkaar en dat is niet wat ik bedoel.
zo'n leven kan 10 jaar duren of of 2 jaar, niet een paar maanden, die paar maanden horen bij dat vage leven, maar als je op gegeven moment je realiseert dat je ergens mee bezig bent op te bouwen dan ben je weer in een leven
wat ik zeggen wil, is dat je ooit met je laatste leven bezig bent, daar kan je op je 23e al aan bezig zijn, maar het kan ook pas op je 44e beginnen, maar tot die tijd probeer je t steeds, mensen blijven het proberen om niet in het die vage tussentijd te blijven hangen, en dat doe je door weer opnieuw jezelf bij elkaar te rapen en t weer te proberen, en dan is er natuurlijk altijd de kans dat je
WEER op je bek gaat, en moet je weer opnieuw beginnen...
Allemaal moeite om maar een goed gevoel over jezelf te hebben, en uiteindelijk ga je dood, eigenlijk is dat maar goed ook, want anders moet je tot in de eeuwigheid door blijven proberen.
Vandaar ook dat als iemand dood is en je kijkt ernaar ze altijd zo vredig liggen te liggen waarschijnlijk, die zijn lekker van al t gezeik af... die zijn lekker dood, hoeven nergens meer moeite voor te doen, hun zijn lekker klaar met hun levens en steeds weer een nieuwe opbouwen.
Moet ook bijna wel, bejaarde mensen hoor je eigenlijk nooit meer zeggen dat ze bang zijn voor de dood, die weten dan eindelijk hoe t zit, die willen er juist vanaf.....
Het is alleen wel jammer dat je niet weet welk leven je laatste is........