Uitvaartverzekering

Ik ben gelukkig wel verzekerd. Mijn vriend niet en vind dat ook niet nodig.
Als hij dood is dan ziet hij het wel.
Ik vind dat niet goed. Kijk maar naar Ramon, ook niet verzekerd. Familie moet het van crowdfunding/ donaties hebben.
Geld is energetische uitwisseling. Het bedrag is weliswaar nog niet gerealiseerd maar er is wel 81% van het doel wel behaald en dat is heel erg veel vind ik.

Mensen doneren flinke bedragen maar ook kleine bedragen zoals E5,- en zo.
Alle beetjes helpen en eigenlijk is Ramon nu al omringd door zoveel liefde en positieve energie want geld is energetische uitwisseling.


Ik heb geen cent te makken.
Nog maar een tientje om het hele weekend mee door te komen.
Volgende week, weekgeld..
Ik weet niet tot hoe lang het doneren geld maar het lijkt mij wel leuk om een kleine bijdrage te leveren.
Fijn dat er zoveel mensen betrokken maar ook geschrokken zijn.



Ik heb bewust een verzekering afgesloten. Als ik dood ben wil ik niet dat mijn familie, broers, moeder, kids voor mijn ellende moet opdraaien.
Dat hun met een fikse rekening opgescheept zitten.
Ik vind het daarom verkeerd dat mijn vriend niet verder denkt dan zijn neus lang is.
Toen mijn vader overleed waren de kosten niet volledig gedekt. Ik hoorde mijn broers al praten over onderling het openstaande bedrag verdelen en betalen.
Dit zag ik dus echt niet zitten. Ik weet niet wie er uiteindelijk voor is opgedraaid, ik heb er gelukkig nooit meer iets over gehoord.
En ik vind ook dat mijn broers met hun goede salarissen lekker voor alles mogen opdraaien.
Ik heb daar echt geen geld voor.


Vandaag om 12:15 word Ramon vanuit het uitvaartcentrum naar zijn laatste rustplaats gebracht.
Om 13:00 word bij begraven.


Het houd mij wel bezig.
Eigenlijk wil ik heel erg graag aanwezig zijn maar ik heb ook geen geld voor de bus.
Ramon was een mattie van mijn vriend. Het zou veel fijner zijn als we er samen heen zouden gaan maar dat gaat dus ook niet.
Vriend werkt.
Bij zo'n afscheid kom je met mensen in contact waar je eigenlijk ook liever niks mee wilt.
En dan moet je daar troost uitputten en condoleren en zo.


Begrafenissen zijn van die speciale gelegenheden waarbij ierdereen van Hein en ver verzamelen. Ook mensen die je nooit ziet of kent.
Contacten worden weer hersteld of je krijgt er nieuwe contacten bij.


Mijn herinnering aan Ramon is dat we met zijn 4en gingen zwemmen in Epe. Op de fiets en het regende pijpenstelen.
Ik had broodjes mee met zelfgemaakte tonijnsalade.
Nou dat lustte Ramon wel. Hij zat echt te azen op die broodjes.
Oh ja, tis voor het eerst dat ik tegen hem zei dat hij op een fotomodel leek.
Hij glimlachte naar me maar er hing een vreemde , gespannen sfeer.
Ik heb toen geklaagd bij mijn vriend dat Ramon en die vrijer van hem vaag deden.
Mijn vriend zei toen dat die 2 ruzie hebben gehad en die vrijer van hem erg jaloers was en het niet zag zitten dat Ramon modellenwerk zou gaan doen.
Die 2 hadden ook al mot toen we gingen zwemmen.


Oh en Ramon was destijds helemaal weg van Rihanna.
Ik zie hem nog op de bank trappelen en in een deuk liggen omdat ik mijn vriend belachelijk maakte die een zwakbegaafde probeerde te regelen of zoenen en dat stinkende mormel wilde dat helemaal niet en is gaan klagen op het werk. Want ze waren collega's.
Hoe diep kun je zinken als kerel als je mongolen wilt gaan neuken bij gebrek aan beter?

En die vrijer van Ramon zei dat zij als zwakbegaafde toch geen enkel doel diende " dan maar schoffelen, ga maar lekker schoffelen!"


.

Oh oh oh oh zeg!

Grappig hè? Dat soort verhalen?


Nou dat was hem weer voor vandaag.
Nou doeggg!!