Vorige week ben ik vanaf dinsdag tot en met zondag ziek geweest. Ik ben wel gaan werken, maar ik ben niet naar school gegaan en ik heb na dinsdag even niet meer gesport. Deze week gaat het gelukkig veel beter en kon ik met gemak het hardlopen weer oppakken.
Volgende week donderdag en vrijdag heb ik tentamens en ik moet echt nog wel wat doen voordat ik dit goed genoeg kan afsluiten. Ik ben al wel een eindje, maar ik loop voor mijn doen wel achter. Het komt echt door de onderwerpen van de vakken. Economie en epidemiologie spreekt mij niet echt aan en veterinaire volksgezondheid en voedselveiligheid mogelijk nog minder. Gelukkig begint daarna locomotie, een vak waarvoor ik nu al gigantisch voorloop.
Toen ik dinsdag onderweg was naar werk kreeg ik een appje dat mijn oma is overleden. Ze had al jaren kanker, maar het ging eigenlijk niet slecht met haar. Afgelopen zomer is ze uitbehandeld verklaard, omdat de chemo niet goed aansloot. Ze was veel moe en at slechter, maar niemand in de familie had het idee dat het zo snel al zou gebeuren. Ze zou nog met kerst naar Nederland komen (ze woonde in Frankrijk met haar man). Ik heb er een beetje gemengde gevoelens bij. Ze heeft een fijn leven gehad en heeft niet eindeloos lang moeten lijden. De avond voor ze stierf heeft ze nog een hele gezellige tijd gehad met haar man. Ze is in haar slaap overleden. Ik heb haar al best heel lang niet gesproken. Ze is nooit de makkelijkste persoon geweest om mee om te gaan. Mijn moeder is naar Frankrijk gevlogen om samen met de rest van de familie een kleine crematie te regelen. In januari nemen we afscheid van haar in Nederland.
Donderdag ben ik 's ochtends met vriend gaan rennen en aan het einde van de middag zijn we gaan klimmen. We hebben nu allebei een abonnement bij de lokale klimhal. Ik heb eindelijk een van de routes kunnen klimmen waar ik al weken op vastloop! Een 5b in de pocket! Vriend klimt al een stuk ingewikkeldere routes, maar hij is dan ook net een aapje.
Mijn contract bij de spoedkliniek loopt in januari af, dus afgelopen vrijdag heb ik een gesprekje gehad met mijn leidinggevende. Ze vertelde dat ze nog nooit zo veel positieve verhalen heeft gehoord over iemand die nog maar zo kort bij hen werkt. Ik krijg nu verlenging van mijn contract van een jaar, en een kleine loonsverhoging. Als ik na dat jaar nog wil blijven, en zij willen me nog hebben, dan krijg ik een contract voor onbepaalde tijd. Ze zou me wel een vast contract aan willen bieden, maar dat komt mij niet goed uit nu met alle wisselende roosters de aankomende jaren, dus we houden het op een nul uren contract. Ik ben in mijn nopjes. Als ik zou kunnen zou ik in die kliniek wonen.
Vanochtend ben ik lekker met Vriend en de hondjes gaan rennen. Het had gevroren vannacht dus het was echt prachtig buiten. Ik kijk uit naar rennen in de sneeuw..
Vanavond gaan we eten in Amsterdam om de buluitreiking van mijn zus te vieren. Mijn moeder vliegt deze ochtend weer terug naar Nederland om het bij te kunnen wonen. Morgen werk ik weer lekker de hele dag.
Het leven is op dit moment heel druk, soms stressvol, af en toe heel vermoeiend. Maar ik ben wel echt heel gelukkig met deze combinatie van dingen.