vaag

hoi

in de grote pauze was het mega lol. interview met een vriendin met de scheikunde lerares voor een stukje dat we op willen sturen naar de schoolkrant. en dat was zo melig maar de les scheikunde erna... de ergste tot nu toe
ik moest alleen ziiten... natuurlijk die lessen ervoor was ik zoo melig en druk dus moest ik voor een keer alleen zitten. denk ik weer aan de brugklas 2 jaar geleden. zo verdrietig als ik was en ik voelde me zo alleen. want in de brugklas moest ik vaak voorin en alleen zitten (niemand wilde naast me zitten) en toen voelde ik me altijd verdrietig en alleen. niemand zei iets tegen me, en niemand zag me meer. ok het is staf maar wat voor een. nog liever blijf ik tot 5 uur na, schrijf bergen strafwerk maar beter dan alleen voorin met slechte herinneringen. ok ik weet dat dat nu niet zal gebeuren maar toch voelde ik me alleen en buiten gesloten.
moet ik nou vragen of ik weer achterin mag, of dat ze ander straf geeft. een ding, dit wil ik niet meer meemaken. niet zoals vroeger. die tijd is voorbij, de brugger tijd is voorbij en komt gelukkig nooit meer terug. maar vragen als ik haar tegen kom.

carly