Zoals bijna alle Nederlanders ging ik ook dit jaar weer op vakantie, met 5 vrienden.
Op vakantie leer je mensen écht kennen zeggen ze altijd, en dit werd voor mij deze vakantie weer eens bevestigd.
Vorig jaar ben ik met 2 jongens op vakantie geweest, dat beviel erg goed. Geen gezeur om kleine dingen, iedereen doet lekker waar hij/zij zelf zin in heeft.
Dit jaar gingen ik en een jongen van vorig jaar (de ander haakte af, misschien een minder positieve ervaring
) met 4 andere vrienden op vakantie, in totaal met 3 meiden en 3 jongens.
Natuurlijk verwacht je niet dat alles vlekkeloos verloopt, en dat er geen discussies/irritaties zijn, maar wat mij opviel, was dat de mensen waarvan je denk dat je ze (het best) kent, je het meest kunnen verbazen.
De jongen van vorig jaar bijvoorbeeld, trok veel met andere mensen op (de tweede week bijna alleen maar), en overlegde bijna niks met ons.
Tussen een vriendin en mij ging het juist weer heel goed. Dit was onze eerste vakantie 'samen', maar we hadden geen discussies en lagen erg op een lijn. Onze vriendschap heeft de test dus doorstaan.
Grappig is ook dat ik mezelf soms anders ingeschat had. Ik had verwacht dat ik meer zou zeggen 'Iedereen moet doen waar die zelf zin in heeft', maar ik ging de confrontatie aan om te zorgen dat de groep enigzins compleet bleef.
Een ding is zeker, op vakantie leer je je vrienden én jezelf beter kennen, en ik zie het maar als een leermomentje. En wat betreft volgend jaar, we zullen zien met hoeveel en vooral met wie we dan gaan.