Vasectomie en advocaat

Inmiddels een paar weken geleden was hét moment daar: de vasectomie van mijn vriend. Uiteraard hebben we maandenlang, zo niet jarenlang over dit moment gepraat: weet hij het zeker, is hij bang voor pijn/spijt. Het was echter vanaf dat het de eerste keer door hem genoemd werd 100% zeker: dit is voor hem en ons de goede keuze. We willen de vrijheid van het kinderloze leven niet opgeven, we willen de verantwoordelijkheid niet 24/7, we hebben zin om ons verdiende geld aan heel veel leuke dingen voor óns uit te geven, niet aan de kinderen, enzovoorts. Het is - voor ons - echt de beste keuze.

Bijkomend voordeel: zodra mijn spiraaltje eruit gaat hoef ik dan nooit meer aan de hormonen! Daar kijk ik eigenlijk wel naar uit.
Vroeger als kind was mijn menstruatie best mild, vergeleken met héél veel vrouwen. Zo heb ik bijvoorbeeld nog nooit pijnstilling geslikt vanwege menstruatiepijn (en doe ik dit soms wel tegen hoofdpijn, bijv). Ik hoop dus dat dat na zo'n 15 jaar anticonceptie nog steeds zo is.

Bijkomend voordeel 2: zo hoeven we niet aan seksuele onthouding te doen op het moment dat ik zwanger probeer te worden van de wensvader, en weten de mannen straks helemaal zeker dat ik zwanger ben van hun kind. Dat lijkt me namelijk toch best een dingetje, de kans dat het dan per ongeluk toch een biologisch kind van mijn vriend en mij zou zijn, poeh, daar ga je wel van zweten.

Enfin; de procedure is inmiddels achter de rug, ik vond het héél erg dat ik er niet bij mocht zijn om zijn hand vast te houden (en de verpleegkundige vond het raar dat ik mee wilde?) maar het was al met al in een kwartier gepiept. De verdoving werkte in de auto terug naar huis langzaam uit en thuis ging er snel wat pijnstilling in. Dit is ongeveer 1,5 dag gebruikt, vriend heeft één dag vrij genomen en daarna 'ging het wel weer'. Inmiddels nergens meer last van, superfijn!

Over een paar maanden moet hij sperma inleveren om te controleren of er nog levende zaadcellen in te vinden zijn: ja, blijkbaar kan dat dus na zoveel weken nog steeds. Voor die tijd wordt aangeraden tussen de 15 en 20 zaadlozingen te hebben (super grappig om daar advies over mee te krijgen). Dus we moeten nog aan de slag de komende weken!


Dan de advocaat: door mijn online zoektocht en informatie-bijeenkomsten (online want corona) wist ik eigenlijk al welke advocaat ik graag zou willen hebben: eentje die gespecialiseerd is in draagmoederschap. Ik stuurde haar een bericht en dezelfde avond kreeg ik een positief mailtje terug waarin we een belafspraak maakten. Tijdens het telefoontje kreeg ik wat uitleg en stelde ze vast wat vragen. Verder ligt nu het balletje bij de advocaat van de mannen: zij zijn inmiddels met ons een afspraak aan het maken om met z'n 5'en over het draagmoedercontract te spreken. Je moet namelijk dingen vastleggen over de zwangerschap en bevalling, maar ook voor daarna. Denk aan wat te doen bij complicaties, contactmomenten met draagmoeder en haar familie en hoe regel je de periode waarin ik nog juridisch ouder ben (in Nederland ben je dat als vrouw die een kind baart altijd volgens de huidige regelgeving), mocht er in die periode iets geks gebeuren.


Ik vind het supergaaf om zoveel 'echte' stappen te zetten en weet zo mogelijk steeds zekerder dat ik dit écht wil doen.

Next up: de laatste ouders ontmoeten, een gesprek met de advocaat en samen op vakantie!