Vechtpartijtje

Ik ben dus aangevallen aan mijn woning.
De buurman gaat om met een verslaafd jong meisje die in verwarde toestand zomaar bij mensen aan de deur gaat lopen bellen, schreeuwen , vloeken en dreigen dat ze met haar vent hebben liggen neuken.

Nu staat ze ineens voor mijn deur te schreeuwen , " Is hij hier?"
Ze heeft een tafel in haar hand en wilt mij dus slaan. Ik loop op haar af en ga de confrontatie aan.
Zij begint te slaan, duwen, trekken en stompen.
Ik duw, trek en stomp terug.
Tis te merken dat ik jaren geen vechtsport heb gedaan want ik raak gauw buiten adem.
In het gevecht valt zij op de grond en ik zij slaakt een kerm.
Ik heb mijn knie op haar lijf en haar nek vast of keel.

" Heb jij mijn vent geneukt?"

Vraagt ze stellig.

" Jouw vent is een junk en hij is wit"
Antwoord ik terug.



"Oh sorry, sorry. Ik had je nooit mogen aanvallen maar hij zei het"

Ik wil de tafel alsnog op haar hoofd baksen maar zo snel ben ik niet.
Ze heeft de tafel snel uit mijn handen gegritst.
Ik ga terug naar binnen en voel dat mijn nek zwaar aanvoelt.
Oh nee. Een verrekte spier.
Ik ga meteen alles los masseren met de rugroller en stretch oefeningen.


Ik ben nu buiten in het bos aan het aarden en alles laten bezinken.
Die paar domme klappen boeit mij allemaal niet echt.
Vond het ergens ook wel een leuke uitdaging.
Uitdagingen horen bij het leven. Maar ik moet mezelf wel in bescherming nemen want voor hetzelfde geld was ook zij gewond geraakt in de vechtpartij.
3 hoog, galerij, vallen en kermen.
Hey zij begon maar stel nou dat je in zelfverdediging iemand neersteekt of weet ik veel wat doet.
Dan kun je dat mooi aan de politie gaan verklaren.
Dat is de enige reden waarom ik de politie op de hoogte heb gesteld.
Niemand heeft iets gezien of gehoord wat er gebeurd is.
Maar tis toch echt gebeurd. Wie zegt dat dit niet een volgende keer gebeurd. Bij mij of een ander?
Als het dan daadwerkelijk uit de hand loopt dan is men bij deze op de hoogte dat dit niet zomaar uit de lucht is komen vallen.


De ego is een strijder en wil altijd winnen en niet verliezen.
Ik accepteer dat ik mijn portie klappen heb moeten incasseren.
En zo niet harder werken of trainen of zo.
Maar ik zie niet in dat ik omwille van dit soort mensen zou moeten vechten.
Er zijn andere zaken die de moeite waard voor zijn om graag voor te vechten ook fysiek.
Maar niet op zo'n niveau en tempo.



Dit zijn verslaafde, verwarde mensen.
Dus vroeger is het vechten om de ego. Voor onzinnige dingen.
En dat wil ik juist niet. Een nicht van mij is hondentrainer. Daar moet je fysiek in goede conditie voor zijn. En ook sterk want de snelheid en kracht van dat soort dieren....


Kijk dat is een heel ander niveau van krachtmeting.
Ik zit nu ook in een fase dat ik de schouders eronder moet zetten. Waar ligt mijn kracht. Waar niet?
Bepaald werk vergt fysiek wat van je.
Ik wil heel graag inzet tonen en kracht meten maar het moet wel mijn energie waardig zijn.
Vechten uit bewijsdrang en op kleuterniveau daar heb ik helemaal geen zin meer in joh.
Ik wil weten waar ik het voor doe.


Stel nou dat je zo'n meisje echt wat aandoet puur uit rancune?
Is dit het wel waard?
Is dit het niveau waar ik mij op wil begeven?

Ik heb veel meer respect voor iemand die in de zorg zit en met agressieve cliënten te maken hebben maar moeten dealen met agressie met als doel die mensen hulp bieden.


Ik ben niet eens boos of verdrietig.
Maar het zet mij wel aan het denken.

Gr Art = Tiek