Veel gebeurt in één dag

Afgelopen vrijdag heb ik het op mijn werk laten ontploffen tussen mij en mijn collega. Ik was zijn gedrag inmiddels spuugzat. Er was een foutmelding ontstaan, door zijn fout om zomaar dingen aan te passen en ik was bezig samen met één van de jongens van IT om het probleem op te lossen. Elke ochtend komt ons team bij elkaar, om te bespreken wat we die dag gaan doen en ik liet weten dat ik hiermee bezig was.
Mijn collega sprak me aan op het moment dat iedereen het kantoor verliet en hij wilde mijn antwoorden op geen enkele manier accepteren. Hij praatte denigrerend tegen me, lachte me zelfs uit en toen heb ik hem echt de waarheid gezegd. Hoe hij, ondanks dat ik hem gevraagd heb om eerst met IT te schakelen, hij keer op keer iets anders doet. Hoe hij dit soort dingen alleen maar durft te zeggen zodra de manager uit de ruimte is en we alleen zijn.

Na dat gesprek sprak ik de IT-manager aan. Ik wilde even met hem kunnen praten. Aangezien hij heel druk was, hebben we er gebruik van gemaakt om in de pauze samen naar de Mac te rijden. Dat vermijd ik normaal, maar goed. Ik vroeg hem of hij een positieve referentie wil geven voor mijn LinkedIn. Ik legde hem uit dat mijn manager me terugkoppelt dat ik niet commercieel kan schrijven, terwijl mijn collega me tegenwerkt en ik de kans niet eens krijg.

We hadden een heel prettig, openhartig gesprek. De IT-manager begreep niet waarom mijn collega veel credits kreeg voor dingen die hij niet deed en ook hij zag de hoeveelheid fouten die er werden gemaakt. Ook vertelde ik hem dat ik op zoek was naar een nieuwe baan en de IT manager deelde schrikbarende cijfers met me over het bedrijf. ‘Ik ben bang dat we ons loon in december niet eens betaald krijgen,’ vertelde hij me in vertrouwen.

Ik overdacht mijn dag. Zoveelste aanvaring met collega, het feit dat al het werk uit mijn handen wordt getrokken en een financiële onzekere situatie binnen het bedrijf. Ik besloot het hele weekend sollicitatiebrieven te gaan schrijven. Hoe eerder weg, hoe beter.

Gisteravond schreef ik daarnaast ook een mail naar een connectie. Iemand die ik ooit heb geïnterviewd toen ik een soortgelijke baan had in dezelfde branch en sindsdien heb ik deze man nog steeds met regelmaat gesproken. Bijvoorbeeld omdat ik interessante connecties voor hem had. Ik legde hem mijn situatie uit en vroeg hem of hij misschien een connectie in mijn regio had die mogelijk iets voor me kon betekenen.

Ik kreeg vrij snel een reactie, met de vraag of ik hem kon bellen en vandaag is er opeens heel veel tegelijkertijd gebeurt, waarbij je echt denkt: ‘dit kan geen toeval meer zijn.’
Om 13.30 uur had ik een afspraak met mijn manager staan. Het gesprek waarin ik officieel te horen zou krijgen of mijn contract wordt verlengd of niet. Voor die tijd probeerde ik de man in kwestie de hele tijd te bellen. Het lukte niet, hij belde mij terug en dan kon ik weer niet opnemen. Uiteindelijk na mijn pauze, rond 13.00 uur had ik hem dan eindelijk aan de telefoon.

Hij vertelde me dat hij onlangs bij zijn bedrijf allemaal wijzigingen heeft doorgevoerd. Er gaat een nieuwe website en nieuwe huisstijl komen. En hij bedacht zich opeens dat er ook echt iets met de teksten gedaan moest worden. Dat zou betekenen dat hij het allemaal zelf moest doen.
En precies op het moment dat hij zich dat allemaal zat af te vragen, ontving hij mijn mail. We hebben best lang gepraat, maar samengevat:
Hij heeft me een baan aangeboden. Een parttime baan, voor drie dagen in de week. Dat betekent dat ik meer ruimte heb voor mijn boeken en eigen schrijfwerk buiten mijn werk om. Het loon is wel lager dan waar ik nu op zit. Ik zat natuurlijk bij een grote coöperatie die echt bakken met geld had (en dat ook heel makkelijk uitgaf. Te makkelijk, blijkt nu) en dit is maar een klein bedrijf.

Maar eigenlijk: het is een ideale situatie voor me. Het loon zou waarschijnlijk nét genoeg zijn om van te kunnen leven. En zolang ik geen opdrachten binnenhaal, kan ik het met toeslagen aanvullen. Haal ik wel extra opdrachten binnen: alleen maar mooi.

Nog iets grappigs: zijn bedrijf zit letterlijk tegenover de plek waar ik wekelijks een netwerkgroep heb. Morgen komt hij dus nu als gast langs in die netwerkgroep en ga ik hem voor het eerst ontmoeten na al die jaren contact te hebben gehad. Binnenkort ga ik ook eens kijken bij hem op het bedrijf, om even gevoel te krijgen. De man is super relaxt, geeft aan dat als ik tot het einde van mijn contract wil blijven om net even wat meer te cashen, dat dat prima is, maar als ik eerder weg wil, dat dit dan ook gewoon kan. Ook ben ik redelijk vrij in de functietitel die ik graag wil, dus ik zou mezelf titel marketing manager kunnen geven, want ik ben echt de enige marketeer daar.

Nou ja, na dat telefoongesprek ging ik door naar de meeting met mijn manager. We liepen de vergaderruimte in. Ik sloot de deur, en ik zei: ‘ik heb net een baan aangeboden gekregen.’
We hadden het er even over, ik vertelde over mijn telefoongesprek.
‘Dat is goed nieuws,’ zei mijn manager. ‘Ik heb slecht nieuws voor je. Je contract wordt niet verlengd en de rol komt te vervallen.’
Juist ja..

Afijn. Rest van het team daarna ingelicht. En een aantal andere collega’s ook al. Het is allemaal heel dubbel. Ik heb namelijk – op die ene vervelende collega – echt wel veel leuke collega’s en er is genoeg leuk aan het werk. Maar het feit dat iemand me zo erg tegenwerkt, helpt me totaal niet. Het was ook wel lastig om te zien dat de collega’s het heel vervelend vinden dat ik wegga.

Maar ja.
Ik heb wel een andere baan aangeboden gekregen.