Verdriet
Het gaat niet goed met mijn omaatje....
Ik heb het zondag ook gezien.
Ze is op....zo vreselijk moe. Ze kan het gewoon niet meer aan, heeft de kracht niet meer.
Het is zo moeilijk. Haar geest is nog helemaal top, maar haar lichaam wil niet meer.
Gisteren is de huisarts bij haar geweest, en ze heeft aangegeven dat ze zo niet meer verder wil.
Hij vind dat ze met mij en mijn moeder moet praten. Daarna wil hij haar helpen. Ze heeft het me gisteren vertelt. Jezus, wat moeilijk.
Ik kan haar heel goed begrijpen. Het is de moedigste beslissing die ze ooit genomen heeft. Maar zo vreselijk moeilijk....
Tuurlijk gun ik haar rust. Ze heeft op deze manier geen leven meer. Kan niets meer.
Maar ik ben zo bang.....voor de leegte. Ik ken haar al 34 jaar. Mijn hele leven. Zoveel herinneringen, en ik ben zo vreselijk bang voor het verdriet.
Mijn vader en moeder zijn nu nog op vakantie. Over twee weken komen ze terug. Ze weten nu nog van niets, maar ik weet zeker dat ze vierkant achter haar zullen staan. Ze hebben haar ook zo hard achteruit zien gaan.
Gisteren heel veel gehuild. Ray is zo lief voor me...!
Isa, vrouw, 53 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende