Vandaag ben ik zowat niet thuis geweest. Ik weet niet waar ik allemaal geweest ben. Had een vrije middag en ik had echt een serieus kutbui. Ik kon alles en iedereen wel afschiete (niet gedaan hoor, geen zorgen
) Dus ik stap op de fiets en ben gaan fietse, het was echt heerlijk weer!
Op die fiets zonk ik diep in gedachten weg. Mijn reflexe stonden op de automatische piloot denk ik want ik ben niet gevalle of verongelukt
Gelukkig maar, of... nee laat maar
Maar hoe meer ik dacht, hoe erger mijn bui werd. En ik kon even neit stoppen met denke... Ik was echt verdwaald, verdwaald in mijn eigen hoofd, in mijn eigen gedachten. Komt dat iemand bekend voor?
Opeens schrok ik uit mn gedachten, ik stond voor een kruispunt, kon nog net stoppen voor ik de drukke weg overstak zonder te kijke. Ik keek om me heen en herkende echt niet waar ik was!!!
Ik was EN verdwaald in mn eigen gedachte, EN verdwaald in mn eigen geboorteplaats
Ironisch? (kan iemand me even uitleggen wat dat woord betekend trouwes?
Ja ben blonT
)
Maargoed, na een tijd zoeke gelukkig mijn eigen huis weer gevonden
Ben nu maar een half uurtje thuis en heb het hier nu alweer gezien.
De zon schijnt nog, ik ga nog even wandelen, blokje om denk ik (nee ik zal deze keer niet verdwalen
) Misschien kan de zon me een beetje opvrolijken
-
-