verhaal deel 11

Meteen dacht hij aan hem en Maaike, het zou net zo’n onmogelijke combo zijn als Esther en Dorian. Hij zou wel gek zijn als hij alles wat hij nu had en wat hij kon bereiken op zou geven voor een mens. Lucas zuchtte diep en liep naar binnen. Maaike zat nog op haar kamer is Aries zijn woning. Sinds Esther weg was zat ze voor zich uit te staren, ze had geen idee wat Esther allemaal zei, naast het feit dat ze ging verhuizen dan. Hoe moest ze dat aan hun ouders uitleggen als ze weer terug kwamen? Wat was er met die engelen? Maaike stond op en zuchte. Ze moest er ff uit. Even naar buiten voor een frisse neus. Ze liep haar kamer uit en zag Aries zitten op zijn stoel. Hij keek op toen hij haar kamer deur open hoorde gaan. “Ik ga even een frisse neus halen…” zei Maaike en zonder een antwoord af te wachten liep ze via de voordeur naar buiten. Buiten zag ze de zon al verschijnen, de hemel was gehuld in de mooiste kleuren. Rose, blauw, geel de kleuren maakte van de lucht een mooi waterverf schilderij. Ze stak een sigaretje op en ging zitten op een bankje die nat was van de ochtend dauw. Zo bleef ze een tijdje zitten, tot ze voelde dat ze nu wel erg moe begon te worden. Ze sjokte haar lichaam, dat nu zwaar was van vermoeidheid, terug het huis binnen. Aries was niet van zijn plaats afgekomen. Hij zat nog steeds in zijn grote luie stoel. Zonder wat te zeggen liep Maaike langs hem heen naar haar kamer. Op het moment dat haar hoofd haar kussen raakte vielen haar ogen dicht en binnen enkele seconden sliep ze.
Esther en Dorian lagen samen in hun bed. “Maaike droomde over moordlustige engelen en je moeder heeft het over ze, zijn ze echt zo erg?” vroeg Esther terwijl ze dicht tegen Dorian aanschoof. “Engelen zijn heel gevaarlijk, ze zijn de wachters van deze wereld. In hun ogen zijn mensen een hels ras dat moet worden vernietigt. Ze hebben dan wel restricties opgekregen, zodat ze niet alle mensen in jullie wereld kunnen afmaken maar mensen in onze wereld zijn niet veilig.” Esther hefdte haar hoofd een beetje op en keek Dorian doordringend aan. Waarom wil jij mij dan niet veranderen? Ik loop nu in levens gevaar, jij kan dat veranderen, waarom wil je dat dan niet?” Dorian zuchte en ging zitten. “Je weet niet wat je mij vraagt om te doen. Ik hou van je. Hoe kan je mij vragen om jou leven te nemen? Je zou nooit meer je ouders kunnen zien, een leven zoals andere meiden van jou leeftijd zal er niet meer inzien. Ik zou alles van je afpakken. Jou leven is mij heilig, ik zal alles doen om je te beschermen, maar ik zal nooit jouw leven nemen.” Esther vond het wel lief wat hij zei, maar was ook kwaad. Zij verlangde ernaar dat hij haar zou veranderen. Het voelen van zijn tanden door haar huid. En de veiligheid van het eeuwig leven. En hij wilde het haar niet geven. Ze keek hem aan en draaide zich toen om. Ze lag met haar rug naar hem toe. Dorian keek naar haar lichaam, die bedekt was onder een dunne satijnen laken en zuchte. Hij snapte niet dat zij zo graag wilde veranderen. Ook hij ging maar weer liggen. En al snel sliepen ze


Mijn inspiratie is een beetje foetsie...Maaike gaat binnenkort dood door de engel uit haar droom..

WIE HEEFT ER NOG IDEEEN???