Verhaal: Legende van de kleuren

Wijsheid van de Sioux, de Mohwak en de Lakota

De kleuren van de wereld waren eens aan het discussiëren. Zij stelden allemaal dat zij de beste waren, de meest belangrijke, de meest nuttige en de favoriet.

GROEN zei:
“Het is duidelijk dat ik de meest belangrijke ben. Ik sta gelijk aan het leven en de hoop. Ik ben gekozen voor het gras, de bomen en de bladeren. Zonder mij zouden alle dieren dood gaan. Kijk maar op het platteland en je zal zien dat ik in de meerderheid ben.”

BLAUW onderbrak:
“ Jij denkt alleen maar aan de aarde, maar denk eens aan de lucht en de zee. Het is het Water dat de basis is van het leven en de wolken die voortkomen uit de diepe zee. De lucht geeft ruimte en vrede en serenity. Zonder vrede, zijn jullie niets.”

GEEL mompelde:
“Jullie zijn allemaal zo serieus. Ik breng glimlachen, vrolijkheid en warmte in de wereld. De zon is geel, de maan is geel, de sterren zijn geel. Elke keer als je naar een zonnebloem kijkt, begint de wereld te glimlachen. Zonder mij zou er geen lol aan zijn.”

ORANJE begon toen haar uiteenzetting:
“Ik ben de kleur van gezondheid en kracht. Ik mag dan schaars zijn, maar ik ben wel precieus omdat ik voorzie in de benodigdheden van de mensheid. Ik draag de meest belangrijke vitamine. Denk aan wortels, pompoenen, sinaasappels en mango’s. Ik hang er niet altijd maar, als ik de hemel vul tijdens de zonsopkomst op zonsondergang, dan is mijn schoonheid zo schitterend dat niemand meer aan andere kleuren denkt.”

ROOD hield het niet langer uit en hij schreeuwde:
“Ik ben de heerser van jullie allemaal – ik ben bloed – levensbloed! Ik ben de kleur van het gevaar en/of heldendom. Ik ben bereid te vechten voor een doel. Ik breng vuur in het bloed. Zonder mij zou de aarde zou leeg zijn als de maan. Ik ben de kleur van passie en van liefde, de rode roos, de kerstroos en de klaproos.”

PAARS rekte zich uit tot zijn volle lengte. Hij was erg groot en sprak met veel pracht:
“Ik ben de kleur van koninklijk en macht. Koningen, chiefs en bisschoppen hebben mij altijd gekozen omdat ik sta voor autoriteit en wijsheid. Mensen twijfelen niet aan mij – zij luisteren en gehoorzamen.”

INDIGO sprak tenslotte; veel rustiger dan alle anderen, maar met net zoveel vastberadenheid:
“Denk aan mij. Ik ben de kleur van de stilte. Ik val haast niet op, maar zonder mij zouden allemaal superficial zijn. Ik sta voor gedachte en reflectie, twilight en diep water. Je heb mij nodig voor balans en contrast, voor gebeden en innerlijke rust.”

De kleuren gingen maar door, elk overtuigd van zijn of haar superioriteit. Hun discussie werd steeds heftiger en heftiger. Plotseling kwam er een enorm heldere bliksemschicht en de donder rolde en bulderde. Er volgde een enorme stortbui. De kleuren krompen ineen uit angst en zochten veiligheid bij elkaar.

Midden in dit geweld begon de regen te spreken:
“Jullie domme kleuren, vechtend onderling, elk proberend te domineren over de anderen. Weet je dan niet dat jullie stukvoor stuk gemaakt zijn voor een speciale reden, uniek en verschillend? Sla de handen ineen en kom naar mij toe.”
Zij deden wat ze gevraagd werden en de kleuren kwamen bijeen en sloegen de handen ineen.

De regen ging door:
“Vanaf nu, elke keer als het regent zal elk van jullie zich uitstrekken naar de hemel in een grote boog van kleuren als een herinnering aan het feit dat je kan samenleven in vrede. De regenboog is een teken van hoop voor morgen.”
En zo, iedere keer als er een flinke regenbui de wereld schoonwast en een regenboog in de lucht verschijnt, denk er dan aan dat je elkaar waardeert.