Verhaal.. nee ben niet professioneel

De pauze was afgelopen en mijn favoriete les begon weer.
S. en ik liepen zoals elke keer weer de trap op. en gingen weer bij het bankje staan wachten tegenover de trap. waar 10 minuten later dan ook de leraar aan kwam lopen.

Deze keer kon ik wel naast hem zitten. Was ik blij mee. Dan hoefde hij niet achterom te zitten, en konden we normaal een gesprek voeren. zonder dat we iets fout zouden doen..
Het feit dat de leraar niemand mocht die met S. om ging maakte ons al aan het lachen en al snel ging het onderwerp weer over naar iets waardoor we elkaar beter zouden leren kennen.

S. vroeg of ik hem deze ochtend ook weer langs had zien fietsen, waarop ik nee antwoorde. Ik had namelijk eerder les dan hem.
Ik zei daarna wel, dat als hij als hij naar huis fietste. bij het kruispunt best even omhoog kon kijken. Dan zou ik wel daar gaan staan en zwaaien. Tenminste, als dat vanaf daar zichtbaar was.

Daarmee was dat afgesproken. De les verder was zoals normaal. Geirriteerde leraar, S en ik lol hebben. Maar helaas was daarmee de les ook snel alweer afgelopen.

De rest van de lessen die dag vlogen ook voorbij en na het 7e uur liep ik naar mn fiets en ging naar huis.
S. had toen nog les. En op de tijd dat hij bij het kruispunt stond liep ik naar het raam. Ik stond te wachten, ging op de rand van mn bed staan om beter over de auto's heen te kijken

En na 5 minuten kwam hij dan eindelijk aanfietsen. bij de stoplichten wachtte hij. En keek om zich heen. Toen hij uiteindelijk naar mijn slaapkamerraam keek schrok ik eerst wel, ik verwachtte niet dat hij daadwerkelijk naar boven zou kijken.
Ik zwaaide verlegen.. in de hoop dat hij het zou zien.

Maar nee, hij fietste langs de stoplichten en de andere kant op. Daar baalde ik wel van.
Ik ging weer op mijn stoel zitten, voor het bureau. Het raam stond net te hoog om vanuit daar te kunnen kijken..

Ondertussen, wist ik niet dat S. van gedachten veranderd was. En gewoon weer terugfietste richting de stoplichten. Ik zat alweer op mijn stoel dus ik wist van niks.

Ik hoorde ergens een smstoontje. Ik gooide mn hele kamer overhoop opzoek naar mijn mobiel en uiteindelijk had ik dus een smsje gekregen. en wel van S. ! Een moment alsof ik in een film zat, zo voelde ik me. Ik hoefde het smsje al niet te openen en liep naar het raam. Ik had zo'n gevoel dat hij daar nog stond. of terug was gekomen.

En daar stond hij weer. op dezelfde plek als eerder die middag. Hij keek omhoog, en ik merkte dat hij mij gezien had.
Toen pas opende ik zijn smsje. waarin stond dat hij er was.. Ik stuurde terug dat ik hem zag staan en zwaaide daarna.

Liever wou ik niet meer aandacht aan hem besteden, dat durfde ik ook niet.
Maar ik zag hem nog net wegfietsen. rechtdoor. dan rechtsaf..
maar hij ging niet rechtsaf
Integendeel, hij ging juist linksaf. En nog een keer. En toen rechts.

mijn straat in. Ik raakte in paniek. wat moest ik doen, hij kwam hier. S kwam deze kant op..
Mijn ouders waren gelukkig niet thuis en nog geen minuut later ging de deurbel. Verlegen en tegelijk blij liep ik de trap af. Eerder sprong ik half de trap af. En toen ik de voordeur open deed..

S. zei dat hij wou kijken of ik het echt wel was. en ja ik was het. Het was voor hem ook geen tijd om binnen te komen, Gelukkig ook maar want mijn kamer was nog een grote rotzooi van toen ik mijn mobiel aan het zoeken was.

Hij gaf me een knuffel, en ging toen ook weer weg. Ik zwaaide hem uit. Rende snel de trap op om hem vervolgens bij mijn raam nog een keer uit te zwaaien. maar hij fietste weg. Rechtdoor. linksaf. en toen wel de goeie kant op rechtsaf. Ik keek hem na, tot hij uit de bocht verdwenen was


Dit zou dus morgen zomaar kunnen gebeuren. maar dan wel in een sprookje.