verhaal8

De kriebels in haar beuk werden erger. Ze kon een nieuwe giechel niet onder drukken. Ze maakte het pak voorzichtig open. Ze liet het deksel er van afglijden. Esther kreeg en grote lach op haar gezicht. Wat was Dorian ook een schatje! In de doos zat een nieuwe jurk. Precies Esther haar steil. Hoe kon een jongen nou op zich zelf zo’n goede jurk en met bij passende schoenen. Maar wat dat aanging Dorian liep natuurlijk al een mooie tijd rond op de aarde. Esther pakte de jurk voorzichtig op en liep er mee naar boven. Ze sprong onder de douche en trok daarna haar nieuwe jurk aan. Weer kon ze de giechels niet onder drukken. Een jurk gehad, van de man uit haar dromen. Ze was net klaar met haar make-up en met het doen van haar haar, toen de ze benden war hoorde. Ze draaide zich om en rende de trap af. Dorian stond beneden. Ze vloog hem om zijn nek en bleef hem maar zoenen. “ik ben ook blij dat ik je weer zie hoor.’’ Lachte hij. ‘’Ik zie dat je de jurk mooi vind?’’ Esther keek hem lachend aan. “Ja natuurlijk. Ik hou zo van verrassingen!” “Oh, maar er is nog meer.’’ Zei Dorian op een mysterieuze toon. Hij pakte Esther bij haar hand en verdween met haar op de vampiers manier. Toen Esther weer vaste grond onder haar voeten voelde. Was ze in een rare stad waar ze nog nooit eerder was geweest en bovendien draaide haar zicht nog. ‘’Wow, dizzy.” Zei Esther. Dorian moest er omlachen. “Sorry, ik had je even moeten waarschuwen, maar zo vaak neem ik geen sterfelijke mee naar mijn thuis stad.’’ Esther keek hem verbaasd aan. “Hier, uhh, woon jij? Maare…’’ Protesteerde Esther. “Maak je geen zorgen lieverd’’ Zei Dorian. “niemand doet je hier wat hoor. Of wil je liever ergens anders uit eten gaan?” ‘’Ja! Niet hier hoor, straks ben ik het eten, dit gaat me nog wel even net te ver en te snel ook!’’ Dorian sloeg beschermend een arm om haar heen, en voor ze het wist waren ze weer terug in de normale wereld. Ze liepen een stukje de stad in en kozen een luxe restaurant uit. Waar ze bijna tot zonsopgang lekker zaten te eten en verliefd zaten te doen. Romantisch bij kaarslicht.
In een rigoureuze poging om haar angst te vergeten, had Maaike een paar jongens zover gekregen om met haar mee naar de bioscoop te gaan. Omdat Maaike die dag niet thuis was geweest had ze met die jongens bij de bioscoop afgesproken. Zoals gepland was iedereen op tijd aanwezig. Ook Maaike kwam er aan. Op de hoek van de straat nam ze afscheid van Aries die haar daarheen had gebracht. Maaike liep snel naar de groep toe. “He allemaal, gaan we naar binnen?” Maaike keek even achterom om te kijken of Aries er nog stond, toen ze hem niet zag slikte ze. Ze vond het ineens een stuk minder veilig. Rick sloeg zijn arm om haar heen terwijl ze met zijn vieren naar binnen liepen. Ondanks dat Maaike de film heel leuk vond gingen haar ogen steeds door de zaal, uit angst voor vampiers en in het speciaal Lucas. Toen de film afgelopen was bleef het groepje nog even zitten en na praten. Zo zorgde Maaike er ook voor dat ze niet alleen buiten hoefde te wachten tot Aries er was. “Kom op we gaan naar buiten” zei plotseling een van de jongens. Maaike schrok, ze wilde helemaal nog niet naar buiten! Maar toen de rest van de groep opstond besloot ze mee te gaan, want alleen achterblijven was natuurlijk ook niks. Buiten waren alle mensen al vertrokken en ze stonden nu met z’n vieren op het verlaten parkeer terrein. Maaike kreeg er de kriebels van. Ze vertrouwde het niet. Rick die eerder al zijn arm om Maaike had geslagen, deed nu hetzelfde, maar net toen zijn arm haar schouder raakte verscheen Lucas. Zijn ogen leken te branden. “Blijf van haar af!” gromde hij naar de jongen. De twee andere jongens begonnen weg te rennen en Maaike zakte door haar knieën. Ze was zo bang, ze wist niet wat ze moest doen. Lucas kwam dichterbij, nog steeds gromde hij naar de jongen. “He man relax, niks aan de hand.”zei de jongen, de angst was te horen in zijn stem. Plots greep Lucas de jonge vast en trok hem naar hem toe. Rick gilde van angst en pijn doordat Lucas zijn nagels in zijn arm gleden. Ook Maaike gilde, ze was doodsbang en wist niet wat ze moest doen. Haar ogen vulde zich met tranen terwijl ze zag hoe Lucas Rick beet, zijn vel open scheurde en het bloed uit de vele wonden gutste. Plots stond Aries voor haar. Toen Lucas hem zag Liet hij Rick los. Hij knalde met zijn hoofd hard tegen de tegels en stopte met ademen. Maaike zat hysterisch op de grond te huilen. Aries liep op Lucas af. “Waar ben je in godsnaam mee bezig stomme idioot!” siste hij zodat Maaike het niet zou horen. “Hij zat aan haar” gromde Lucas. “Heb ik je hersens uit je lijf geslagen ofzo! Randdebiel! Als je haar ooit nog wil, en geloof me ik weet dat je haar wil, dan zal je echt eens normaal moeten doen! Kijk naar haar! Ze is doodsbang van je.” Lucas keek naar Maaike die op de grond zat te bibberen. Hij voelde een brok in zijn keel terwijl hij zag dat ze huilde. Hij was weer te ver gegaan. Lucas stamelde wat en verdween. Aries keerde zich om naar Maaike. “Rustig maar, het is goed, hij is weg.” Zei hij zacht. “Hij is dood, Rick is dood en het is mijn schuld.” Huilde Maaike. Aries tilde haar op en nam haar mee naar zijn woning. Thuis aan gekomen was Maaike nog steeds hysterisch. “ik maak een kalmerend bad voor je.” Zei Aries terwijl hij Maaike in een grote stoel zette. Maaike knikte alleen maar. Zonder nog iets te zeggen liep hij naar de badkamer en maakte een lavendel bad. Toen hij klaar was liep hij terug naar Maaike. Zo te zien was ze alweer iets gekalmeerd maar Aries wist dat, dat alleen uiterlijk was en dat haar hersens vol zaten met gedachte’s. “Maaike, je bad is klaar.” “Dank je” zei Maaike zacht toen ze de badkamer inliep. Terwijl Maaike in bad lag besloot Aries koffie te gaan zetten. Een half uurtje later kwam Maaike de badkamer uit. Ze had zich weer aangekleed en een handdoek om haar haar gewikkeld. Aries stond in de keuken en riep. “Ik pak even koffie voor ons, ga maar zitten.” “ok” zei Maaike. Ze nam plaats in de grote stoel links van de openhaard en wachte tot Aries weer terug kwam. Ondertussen was Lucas weer thuis gekomen. Zonder ook maar iemand aan te kijken liep hij naar de badkamer om zich te douchen en wat schoons aan te trekken. Er borrelde heel veel gedachtes door zijn hoofd, maar geen van de gedachtes was duidelijk genoeg om er wat van te snappen. Terwijl Lucas zich stond aan te kleden overhoorde hij een gesprek tussen twee bediendes.
Die nacht bleef Dorian weer slapen. Hij zat op de bank, Esther lag naast hem met haar hoofd op zijn schoot. Op de tafel voor hen stonden twee druipkaarsen te flikkeren, naast twee glazen cola en een pak koekjes. Ze waren samen een film aan het kijken over de Maya’s toen Esther iemand hoorde kloppen aan de deur. “Dat zal Maaike zijn, ben blij dat ze terug is.” Esther sprong op, En rende naar de deur. Maaike was al twee dagen niet thuis geweest en Esther begon zich toch Erge zorgen te maken. Esther deed de deur open, voor haar stond een ratachtige man. “Ik kom voor de heer Dorian”zei hij met een pieperig stemmetje. Dorian had de man gehoord en liep naar de deur. Hij bleef achter Esther staan en sloeg zijn arm om haar heen. “Ja?”zei hij kort af. “Uw vader heeft mij gestuurd. Ik moet u mededelen dat uw aanwezigheid morgennacht gewenst is. Om 21.00 uur. En of u zo vriendelijk wil zijn de dame mee te nemen. Ik heb beloofd om u te verzekeren dat u nog haar schade zal overkomen bij uw bezoek.”de man buigt diep naar Dorian. Hij kijkt Dorian haast smekend aan, terwijl hij in zijn magere handen wrijft. Esther kijkt naar Dorian. Naar het kasteel? Ze heeft ontzettende twijfels in haar maag over dat geen schade. Dorian vertrouwt ze, maar hoe zit het met al die vampiers die ze daar mogelijk tegen zou komen. Ook Dorian denkt even na. Als zijn vader hen beide een veilig verblijf daar biedt, dan meent hij het ook. Maar toch... Hoe wist zijn vader waar hij zijn dienaar heen moest sturen en nog belangrijker, hoe wist hij van Esther af? “Lucas” zei hij haast op onhoorbare toon. Toen keerde hij zich terug naar de man voor hem:”Ok, wij zullen er zijn.” Esther keek hem geschrokken aan, overlegt hij het niet eens? Ze vindt het helemaal niks. De man glimlacht en maakt een diepe buiging. “oké, mijnheer ik zal het meteen aan uw vader melden.” Dorian knikt en de man holt weg. Esther doet de deur dicht en kijkt naar Dorian. “Waarom zeg jij dat wij komen?” vraagt Esther hem. Esther houdt haar hoofd een beetje scheef en heeft haar armen over elkaar gevouwen. Dorian kijkt haar niet begrijpend aan. “Je hoort toch wat hij zei? Mijn vader wil ons spreken, we zijn daar veilig, mijn vaders woord is sterk.” “Ja, maar ik ken hem niet en ik weet helemaal niet of ik wil, er zijn daar vast allemaal vampiers!” Esther kan haar zin niet afmaken doordat Dorian begint te lachen. Esther kijkt hem beledigt aan. “Natuurlijk zijn er vampiers en je hoeft je geen zorgen te maken, ik ben er toch ook.” Esther loopt langs hem heen, hij snapte niet wat zij bedoelde of deed in ieder geval of hij het niet snapte. Zij was als de dood dat het allemaal types waren als Lucas en die waren eng, of Dorian er nou bij is of niet. Esther plofte op de bank. Dorian kwam naast haar zitten. “Ik weet wat je bedoel, maar je hoeft echt niet bang te zijn. Er zal niks gebeuren.”
Ondertussen zat Maaike bij Aries. Ze wilde nog steeds niet naar huis, uit angst voor Dorian, uit angst voor vampiers in het algemeen. En helemaal angst voor Lucas. Het bloedbad dat hij aangericht had, hoe hij Rick in stukjes scheurde. Ze rilde toen ze er aan terug dacht. Ze had hem willen terug pakken, maar nu was er een onschuldig iemand dood. En ze voelde zich daar verantwoordelijk voor. Aries kwam de zitkamer binnen, met twee grote mokken gevuld met koffie. “Hier, ik heb koffie voor je gemaakt.” Zei hij en hij gaf Maaike een mok en ging tegen over haar zitten. “Ik weet dat je jezelf de schuld geeft, maar dat moet je niet doen. Het was Lucas, niet jij.” “ja, maar ik nam die jongen mee uit om Lucas te pakken, om hem te laten voelen wat hij mij liet voelen toen hij met die sletjes aankwam. En nu is hij dood. Als ik...” “Als is te laat, het is gebeurd, niet jou schuld. Daar moet je jezelf niet voor straffen.” Maaike’s ogen vulde zich weer met tranen en langzaam liepen ze over haar wangen. Aries stond op en sloeg zijn armen om Maaike en kuste haar hoofd. “Meisje toch.” Zo bleef Aries een tijdje staan, zijn armen om Maaike heen en Maaikes hoofd tegen zijn borstkast terwijl ze op de stoel zat. Aries snapte het niet meer. Hij voelde de aantrekkingskracht tussen Lucas en Maaike, maar kijk hoe ze met elkaar omgingen. Lucas had haar gebroken en waarom? Dat wist niemand. Maaike voelde zich nog meer ellendig dan de laatste aantal dagen. Ze had het gevoel alsof ze elk ogenblik zou kunnen ontploffen van haat, sterven van haar gevoelens voor Lucas of verdrinken in haar eigen tranen. Toen Maaike’s tranen eindelijk begonnen te minderen zei Aries tegen haar:”Kom, ik denk dat het slim is dat jij nu even gaat slapen, alles wat er gebeurt is, zal je wel uitgeput hebben.”Maaike knikte alleen maar. Ze voelde zich ook moe. Ze voelde zoveel maar tegelijkertijd ook helemaal niks. Ze wist het gewoon niet meer. Aries ondersteunde Maaike terwijl ze de trap op liepen richting de logeerkamer. De logeerkamer was gigantisch, het had de grote van een appartement! De muren waren bedekt met schilderijen en kasten vol boeken en in het midden van de kamer stond een groot bed. Het bed was zo groot dat er wel 3 hele families in konden slapen. Maaike interesseerde het nu niet. Ze wilde slapen. Gewoon een paar minuten geen gedachtes alleen rust. Ze liep naar het bed en ging meteen liggen. Aries trok de dekens over haar heen en gaf haar een kus op haar voorhoofd. “slaap lekker” Maaike zei niks. Ze had zich in een balletje gevouwen en lag nu half onder de dekens na te snikken. Aries keerde zich om en liep de kamer uit en sloot de deur achter zich. Hij schudde zijn hoofd en liep naar beneden. Hij na dacht over zijn eigen verleden. Voordat hij Lucas na een lange tijd weer had gezien, en de meiden toen voor het eerst ontmoette, was hij zoals Lucas nu is. Voor hem waren mensen speelgoed. Hij speelde er mee, behandelde ze als slaven, vermoorde ze op de meest pijnlijke manieren die hij kon bedenken om ze te horen schreeuwen en nu? Door zijn omgang met die mensen leerde hij om ze te geven en dat mensen meer zijn dat het geen wat hij geleerd had. Hij schaamde zich voor zijn acties van toen. Hij schudde zijn hoofd weer. Dat was toen, dat heeft geen betrekking op nu. Hij ging zitten op zijn grote stoel bij het haardvuur. Op het tafeltje naast hem zag hij Maaike’s koffie staan. Hij zuchtte, hij had medelijden met haar, maar momenteel kon hij niks aan haar situatie veranderen. Ze zou zelf moeten beginnen met uit die put te klimmen, hij kon haar er niet uit tillen, alleen ondersteunen.
In het landhuis van Malfus hadden Lucas en Selest gehoord dat Malfus Dorian en Esther had uitgenodigd. Beidde wilden er het zijne van weten. Lucas wilde er zeker van zijn dat Malfus geen kwade bedoelingen had. Want ondanks alles wat er gebeurt was, gunde hij zijn broer wel zijn geluk, ook al was het met zoiets laags als een mens. En Selest hoopte dat Malfus Esther zou vermoorden. Want zeg nou zelf, een Vampier verliefd op zijn voedsel? Er is weinig lagers dan dat. En bovendien, als Esther dood zou zijn, dan kon zij Dorian troosten, hem helpen, ervoor zorgen dat hij van haar ging houden en uiteindelijk met hem trouwen! Selest glunderde bij haar eigen gedachtes. Lucas en Selest kwamen beidde gelijktijdig bij de troonkamer aan. Lucas gromde naar Selest, waardoor ze een stap achteruit deed. Lucas klopte op de deur en deed hem open. Malfus en Idena waren door de kamer aan het dansen. Toen ze Lucas en daarachter Selest zagen stopte ze met dansen en liepen op hun af. “Lucas, Selest, wat kunnen we voor jullie betekenen?” zei Idena. Lucas maakte een kleine buiging en Selest een extreem diepe. “Ik wilde met u praten, over de komst van Dorian en Esther morgen.” Zei Lucas op een eerbiedige toon. Malfus trok zijn wenkbrauw op “Jij weet hoe het meisje heet?” Lucas voelde zich een beetje rood worden. Hij had iets te veel gezegd. Malfus en Idena waren de enige tegen wie Lucas opkeek en voor wie hij ontzag had, dit zorgde er nu voor dat hij voelde dat hij een beetje rood werd. “Ach, wat maakt het uit Malfus” zei Idena “Laten we naar de zitkamer gaan, dan kunnen jullie beide jullie vragen stellen” vervolgde ze en ze lachte naar Selest die nog steeds achter Lucas stond. Zo liepen ze allemaal richting de zitkamer, Idena en Malfus voorop, daarachter Lucas en wat verder daarachter Selest, die momenteel niet in de buurt van Lucas durfde te komen. Toen iedereen zat stak Lucas van wal:”Waarom hebben jullie Dorian en Esther uitgenodigd? Ik bedoel, wat zijn jullie van plan?” Malfus deed zijn mond open om wat te zeggen, maar Idena maande hem tot zwijgen en begon het uit te leggen. “Dorian heeft een keus gemaakt voor Esther, maar was wel zo onbeleefd om het ons niet te vertellen. Verder willen we weten wat hun plannen zijn, een relatie tussen een vampier en een mens is verboden, dus daarvoor moet een oplossing komen. Voor de rest willen we haar leren kennen. Dat recht hebben wij.” Idena keek vriendelijk naar Lucas die op de stoel bij het haardvuur zat en toen naar Selest die bij de deur vol verbazing naar Idena staarde. “Dus...jullie gaan haar niet vermoorden? Ze blijft leven? Ze mag bij Dorian blijven?” Selest keek nu kwaad en ongelovig van Idena naar Malfus en weer terug. “Nee, haar dood zou Dorians dood zijn, wel zullen we erop aandringen dat hij haar verandert, we willen geen ruzie met de engelen of wel?” Idena lachte als de vriendelijkheid zelf. Selest voelde iets in zich breken. Eerst dat van de erkenning en nu dit!”Als u me wilt excuseren.” zei Selest tegen Malfus en Idena. Ze knikte naar haar. Selest liep de kamer uit, deed de deuren dicht en begon te gillen. Binnen in de kamer was haar geschreeuw zacht te horen. Lucas die in zichzelf zat te lachen begon nu hard op te lachen. “Ze neemt het niet zo goed op hè?” zei hij met een duivelse lach. Ook Idena lachte, maar Malfus niet. “Schiet op! Volg haar! Ga je aanstaande vrouw troosten!” Lucas schrok, dat was hij zowaar vergeten. Ook Idena stopte met lachen. In zijn hoofd hoorde Lucas haar stem:”Ga maar naar je kamer, laat Selest maar in haar eigen sop gaar koken” Lucas lachte naar haar en stond toen op. “Ok, ik zal doen wat u mij vraagt.” Hij maakt een kleine buiging en liep toen de kamer uit, richting zijn eigen kamer. Onderweg kon hij nog het gegil horen van Selest die nu blijkbaar haar kamer aan het verbouwen was. Lucas lachte terwijl hij langs haar deur liep en bleef even staan op naar haar zelfmedelijden te luisteren. Na een aantal minuten vond hij het weer genoeg en ging naar zijn eigen kamer. Malfus was weer aan het ijsberen geslagen. “Er gebeuren hier dingen achter mijn rug om! Ik voel het!” bromde hij. Idena gaf hem een begrijpende blik. “Maar Malfus, niemand kan jou toch voor de gek houden, je bent zo slim, zo wijs en zo sterk. Geen van je onderdanen zou durven iets achter je rug om te doen, zelfs ik niet.” Malfus keek naar zijn vrouw “Je hebt gelijk, ik verbeeld mij het maar, er is niemand die dat zou durven. Mijn straf zou te verschrikkelijk zijn!” Idena’s woorden hadden goede invloed op Malfus en hij liet dat idee dan ook maar varen. “Kom, we gaan naar bed, de zon komt alweer bijna op, en we moeten op tijd op morgen, willen we alles klaar krijgen voor ons bezoek.” Zei Idena. Ze pakte Malfus bij zijn hand en samen liepen ze de trap op naar hun slaapkamer.
Esther werd wakker door dat de deur benden open ging. Ze bleef stil liggen in de armen van Dorian. Benden kwam Maaike de kamer in. Ze had aan Aries gevraagd of hij wat spullen voor haar wilde halen. Maar hij vond, hoe hoog en hoe laag Maaike ook sprong, Dat ze het zelf moest doen.