verhaaltje

ik wist niet wat ik deed,
nog nooit in mijn leven voelde ik deze pijn.
Maar deze pijn was goed, ik concentreerde mij op de pijn en mijn gevoel voor hem ging weg.
Voor een paar minuten vergat ik wie hij was en wat hij voor me betekende.
Het bloed liep over mn armen langzaam naar de gron,

Ik genoot van deze HELSE pijn.

Mijn hele lichaam brandde en ik wou meer, weer pakte ik mijn mesje en ik begon nog dieper dan eerst te snijden.
Totdat het zoveel pijn deed, dat ik begon te trillen
waar was ik mee bezig..?

De pijn die me de afgelopen weken had gegrepen verdween en daarvoor in de plaats kwam een pijn die niet te beschrijven was!

de dag daarna werd het gevoel alleen maar erger. Volgens mij was ik niet verliefd op hem, maar eerder geobserdeerd , als een soort drug.
ik gebruikte welleens drugs maar niet meer dan een blowtje af en toe.
Ik keek naar mn arm en oppeens was mijn misselijke gevoel geen raadsel meer...

ik ging mezelf bedenken hoe ik dit voor hem kon verbergen, ik vond mezelf lelijk en gaf mezelf een klap in mn gezicht.
ik huilde en voelde me alleen, er was niemand om te troosten. Niemand mocht dit weten