verhuizen?

ja dat lees ik goed

mama zei: luister eens naar je oude moeder: natuurlijk ben je hier welkom (tja, ze heeft eens anders gezegt), maar het is verstandiger om je problemen op te lossen, in plaats ervan weg te lopen.

dat klopt, ik vlucht liever dan dat ik me kwetsbaar op moet stellen. maar zet wel me berichten op internet

maar ben ik verstandig? ik ben heel impulsief en heb een sterke wil. wat in me kop schiet begint te jeuken en stopt pas met jeuken alsk het heb uitgevoerd. zo ongeveer...:S

maar t is wel haalbaar, ut zou een uur reizen zijn van mama's thuis naar me werk. en ik zou weer mezelf kunnen zijn hoef niet meer op me tenen te lopen, me in te houden tot ik ontplof, geen fokking aandacht te hoeven vragen, want van mijn ma krijg ik die gewoon..

soms teveel? was dat niet ut probleem
shit, hebben we straks over een maandje weer jankende ruzie. jessus ik en ik zal me aan haar regels moeten houden...

maar niet voor lang? en misschien niet zo heftig als toen?

ma is verliefd en heeft een leuke vriend waar ze grootste gedeelte van de week logeerd. sta ingeschreven bij een woningstichting die binnen een halfjaar tijd een appartementje garandeerd. verder sta ik nog ergens ingeschreven, maar die garanderen niets. ben al een maand via de site aan het reageren op een huurwoning, schiet niet op in de randstad :s

------------------------

maar wat doe ik nou. heb in een ruzie met puk vertelt dat ik wil verhuizen, pa en stiefma weten dit ook al... stiefma probeert me dan over te halen om hier te blijven, want ik zou nu eindelijk gesetteld zijn en dan weer de boel in de war schoppen. en ik maar denken dat ik mij zo goed op de achtergrond kon houden...:s

ach, ik had hier toch bijna geen spullen
en ik sta toch nog bij mijn ma ingeschreven
ik heb meer vrijheid
ik zou beter kunnen sparen
puk zal mij meer aandacht geven omdat hij me mist
of het gaat uit
papa zou mij missen
zou ik wel langskomen? zou ik blijven slapen? ik zou deze plek zo graag voogoed achter mij laten
maar dat zeg ik nu

nu is de vraag, blijf ik hier wachten, wonen en mezelf open stellen tot ik een eigen woning heb, of um peren en me zoveel *ellende* besparen (als ik zo even de toekomst mag voorspellen)....
probleem is dat ik zo slecht ben ik het onderbouwen van mijn gevoelens. niemand kan ze begrijpen behalve, gedeeltelijk als ik mijn best doe en er zoveel energie voor geef.... en het werkt zo deprimerend als de rest van t gezin verbaal zo sterk is. stiekem een beetje jaloers? of op mijn manier: jij kunt dat zo goed, wrom kan ik dat niet...boos op mezelf - ik sla dicht- en er komt geen zinnig woord meer uit

asperger syndroom?
------------------------------------------------------

deze week met me twee baantjes 46 uur gewerkt. sinds gisteren kriebel in me keel en koppijn. vandaag even chil, ik ga ziek worden anders

waar is de knoflook???

eerst me paasei
---
waarom geef ik me bijbaantje niet op? van 0, later 10 uur in de week naar 46, ben je gek ofzo?
blijkbaar
even dat schouderklopje van mezelf voelen, even voelen dat ik dit wel kan.

want ondanks alle ruzies, onzekerheid vertwijfeling ...

puk komt thuis, hij was ff buitenspelen
ik ga doei