Verlangen naar gemeenschapszin

Man, ik ben klaar met vervelende buren.

In de straat van de tweede plek waar ik woonde na naar Nederland te zijn verhuisd, hadden we de liefste buren (van oudere leeftijd). We konden bij allebei altijd terecht. De vrouw aan de ene kant heeft me leren haken en breien, en we sjoelden, plukten samen cherry tomaatjes, leenden elkaar gereedschappen en suiker en spraken over allerlei dingen.

Daarna zijn we buren tegengekomen die ofwel keihard onverschillig waren (prima), dorpsjaloersnieuwsgierig (meh, ok), of ronduit agressief.

Ik wil gemeenschap. Ik hoef geen vriendjes te zijn met iedereen, maar ik wil dat ik me lig bij mijn thuisbasis veilig en welkom voel. Dat ik me niet zorgen hoef te maken dat mijn moeder in de buurt aangevallen wordt door een hungover racistisch wijf.

I'm not okay. And it's okay not to be okay.

Ik duim zo hard dat de volgende plek dat wij en/of ik wonen iig neutraal is, maar het liefst... Fijn. Homey. Prettig.

It's okay not to be okay.