verscheurd

niets is zo hart verscheurend als de realiteit
en nu zit ik hier, gebroken en verscheurd
in het ongewis en in twijfel

even lijkt het als of ik weer gefaald heb
zo voelt het
falen
dat waar ik goed in ben.

hier is geen trots in te behalen, geen eer
het is als het winnen van de loterij, leeg en materieel
zo ook lijkt mijn beslissing te zijn, leeg en materieel.

mooie plaatjes gaan door mijn hoofd
prachtige beelden, maar ik kan er niets mee

loog ik of gaf ik werkelijk de gevoelens weer ? of was het meer de hoop ?
was het mijn blindheid zelf ?

verscheurd
liever zie ik hen verscheurd
liefst nog zou ik ze iets geven wat meeste mensen te morbide vinden.
een stukje kunst uit mijn hoofd.

wie een zwakke maag heeft stop maar met lezen, wat volgt is niet leuk maar moet er uit.









***************

daar zaten ze,
naja ze lagen, liggen op de tafels
allemaal naast elkaar met in hun hand een soort afstands bediening.
ze kunnen elkaar ook zien, maar ook de monitoren boven hun hoofden.

een team van artsen komen binnen, en ik
ik vertel wat er te wachten staat,
"we gaan straks jullie harten er uit halen en vervangen met kunst harten, dit alles zal gebeuren onder net genoeg narcose zodat jullie het live kunnen volgen op de monitor."

de schrik vliegt er in, de tafels beginnen rusteloos te worden, maar gelukkig beginnen nu ook de narcoses te werken en worden ze weer iets rustiger.

"ik ga ieder hart zelf na verwijdering in stukken snijden en terug geven aan de natuur.
omdat uw harten versteend zijn leek het me beter ze eerst te versnijden, want niemand wil een brok in de maag"

"in uw handen heeft u een afstands bediening gekregen, deze zal u vast moeten houden en bedienen, maakt u een fout dan zal uw nieuwe kunst hart stoppen, verder kan ik niet uitleggen wat u dient te doen,
daarvoor moet u wachten tot na de gehele operatie en die van uw lot genoten."

het is een wonderlijke uitvinding, moderne technologie en wetenschap.

"voor hen die moeten wachten op hun beurt, u kunt kijken naar verschillende kanalen, elk kanaal heeft zo een programma voor u met uw meest bewonderings waardige momenten, zij die in operatie zijn kunnen deze volgen op de monitor, let wel het is niet verstandig te zappen."

de artsen lopen naar hun patienten, gezien de hippocratische eed niet meer afgelegd wordt was het makkelijk deze sukkels te vinden.

"start de operaties"

er werden twee operaties te gelijk uit gevoerd zodat het wachten niet al te lang duurde, ook ik wil gewoon voor t eten thuis zijn net als de artsen.

het eerste hart was er uit na een luttele 20 minuten, en ik kon gaan beginnen

"meneer, dit is nu uw hart, kijk hoe klein het is, kijk hoe verwaarloosd u het heeft."
ik pakte het mes en keek de patient in de ogen aan, zijn kunst hart deed het perfect
tot ik het mes in zijn echte hart zette, als of er een pijn door zijn hart ging,
kneep hij in de afstands bediening.

"goede reis meneer, moge god u met open armen ontvangen."

**************



en zo kan ik meer verhaaltjes maken van de beelden in mijn hoofd.


*************

ze hing daar, geblindoekt, gebonden aan handen en voeten aan de deurposten
een bondage van letterlijk bondage enkele malen gewikkeld om haar borstkast,
haar tepels bedekkend en het overige stuk bindsel hing recht naar beneden haar vrouwlijkheid bedekkend.

niets meer kon ik dan mijn armen open te snijden, mijn borst kast te laten huilen met rode tranen
niets meer kon ik dan mezelf verwonden en tegen haar aan lopen om haar vast te houden
om in elkaar te zakken en te smeken om vergiffenis.

*************

niets meer kon ik doen dan mezelf op eten
zo geschiede het dat ik mijn hart er uit trok en em op at.