Verslag Decibel (1) Koppijn!

Gisteren stond DECIBEL op het menu voor diegene die het niet weten.
Decibel een outdoor festival voor de hardcore liefhebbers in het Lingebos van 11.00 tot 23.00
Ik was niet helemaal met mijn juiste benen uit bed gestapt had last van ontzettende pijn aan mijn kop! Maar goed er hing een kaartje voor Decibel te schitteren aan mijn prikbord. Een kaartje wat ik van mijn kleine zusje heb gekregen (onder het motto – Ik wil naar Decibel niemand wil mee, mijn gekke zus is wel overal voor in) Ik beloof vervoer te regelen, Dirk in dit geval. Dirk is vrijdag avond al gekomen dus die is al aanwezig, hij heeft heel veel zin in het feest, en praat het honderd uit over feesten waar hij al eens is geweest.

”En nu even je bek houden, ik word er stront ziek van! JA ik weet het! JA je bent op heel veel feesten geweest! GEFELICITEERD” Ik geef toe dit was een wat overdreven reactie maar mijn humeur stond gewoon niet op vrolijk. Vervolgens werd er geen woord meer gewisseld al zwijgende haalde we mijn zusje thuis op, opeens voelde ik me niet prettig met de kleding die ik aan had en wilde nog even langs mijn huis om eventjes om te kleden. Onder het nodige gemopper wilde Dirk wel even terug rijden. Mijn zusje was uiterst verbaasd “Sinds wanneer doe jij moeilijk over wat je aan hebt?” “Het gaat regenen ik wil een trui” Ondertussen communiceren Dirk en ik via mijn zusje (ik weet het, heel kinderachtig) Als we bijna bij mijn huis zijn bedenk ik me dat ik de kaartjes voor Decibel thuis heb laten liggen. (bij mijn zusje) FUCK! Zachtjes zeg ik “Someone is 2 seconds away from killin’me” “Hoezo”vraagt mn zusje. “De kaartjes liggen nog op jouw kamer” Ik kijk snel uit mijn raam om maar niet Dirk zijn blik te hoeven zien…

Geloof het of niet, uit eindelijk zijn we toch bij het lingebos aangekomen. Toen we het parkeer terrein opreden leek de grond al wat te trillen door de beats van Decibel! Eindelijk verschijnt er die glimlach die ik even kwijt leek te zijn op mijn gezicht. Of dat nu kwam door de muziek of het gelukkige gezichtje dat mijn zusje uitstraalde maakt eigenlijk niet uit.

Helaas kwam de hoofdpijn snel weer terug en verdween de glimlach. Er was maar 1 ding dat ik wilde en dat was dat ze heel eventjes maar de muziek af zouden zetten ik een aspirientje zou kunnen nemen en dan zou de muziek weer aanmogen… *ik vraag maar om een paar minuutjes* Deze wens ging niet in vervulling… Dirk bleek het erg goed met mijn zusje te kunnen vinden *ik weet niet hoe vaak ik heb moeten horen hoe leuk ze wel niet was en hoe geweldig ze wel niet kon feesten* Juist allemaal dingen die je graag wil horen als je zelf ziek zit te wezen* Dit gaf me wel de kans zodra de hoofdpijn te killing werd of als er teveel mensen kwamen zeggen dat ik wel mocht lachen, ik even ergens kon gaan zitten (tussen de andere losers die het feesten niet begrepen hadden) en zuslief bij Dirk achterlatend.

Om beurten kwamen ze eventjes bij mij kijken of ik het wel redden zo in mijn eentje. Op de pijn in mijn hoofd na vermaakte ik mij prima… Zo meteen een verslag over de feestgangers van Decibel…