Verveling slaat ook weer eens toe Part 1
Ik denk dat ik maar weer eens een verhaaltje ga schrijven
Natuurlijk wel weer over iets waarvan ik wil dat het zo gebeurt. En keihard hoop dat het ook zo gebeurt
De herfststorm was allang toegeslagen. De regen tikte op het raam en ik zuchtte. Dat geluid was het enige wat me rustig kreeg. Mijn benen hingen op het krukje wat naast het bureau stond. De wind blies door de bomen achter in de tuin, de muziek speelde zachtjes een melodie. Ik liet mijn benen van het krukje zakken en liep naar het raam.
De oranje lichten van de lantaarnpalen schenen door de bomen, auto's reden langs over het kruispunt. Ik keek naar de overkant. 5 km verderop, daar was jij. Ik vroeg me af wat je aan het doen was, of je aan me dacht enzo. De rest van de kamer was rood verlicht, door het ene lampje op het bureau. Simpele ikea kwaliteit. Maar die lamp maakte me rustig. Het gaf een mysterieus gevoel.
Ik zat daar, op de hoek van mijn bureau en ik dacht alleen maar aan jou. Bleef staren tot het na 11 was.
Tijd om te dromen, mijn favoriete moment van de dag. Nadat ik nog een uur aan jou had gedacht viel ik dan eindelijk in slaap
(: zie later voor vervolg
jawel anders word hett een beetje te lang en ben nogal inspiratieloos
xPressure, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende