Vervolg 13 ( Lees maar. )

Totaal alleen.


Nu Richard weg was, was ik weer alleen. Het drong toen pas tot me door dat ik niet had moeten weg rennen. Hij had me wel begrepen. Oh, waarom moest hij me dan ook zonodig zoenen. Ik ging hem zoeken, ik liep elke straat in en elk gebouw dat open was voor publiek, keek naar auto’s en de personen die achter het stuur zaten. Maar waar ik ook keek Richard vond ik niet. Ik besefte dat hij weg was en ik… totaal verlaten. Ik voelde me ellendig en wilde huilen. Het was toen dat ik me voor nam om dat niet te doen, ik zou er alleen maar één traan omlaten. Want dacht ik bij mezelf waarom zou ik er mee verspillen als ik er toch niets aan heb. Ik zuchtte diep, boog voor over, raapte mijn tas op en gooide hem over mijn schouder.
Ik kwam weer voor het hotel uit en vandaar uit ging ik rechts, naar waar ik ook naartoe was gerend. Het hele voorval kwam me weer te boven en ik zag de geweldige tijd die ik samen met Richard had gehad weer voor me. Het bordje You Are Leaving Road Gound kwam in zicht en terwijl ik die passeerde gleed er één traan over mijn wang naar beneden.


Wat er daarna gebeurde.


Ik liep nu al een tijdje en ik begon honger te krijgen. Ik wilde ergens gaan zitten om wat te eten. Mijn blik gleed over het landschap om te zien of er nog een plek was waar ik kon gaan zitten. Daar even verder op aan de andere kant van de rivier zag ik een bankje, maar om helemaal de rivier over te zwemmen om op het bankje wat te eten vond ik ook wat overdreven. Dus ik besloot om door te lopen. Een paar kilometer verder, kwam ik weer een bankje tegen maar die was bezet door een aantal oudere mensen. Dus ik liep door, want ik had ook geen zin om het bankje te delen met een aantal mensen die ik niet kende. Ik wilde trouwens toch alleen zijn dus al kende ik ze dan was ik nog door gelopen. Een paar honderd meter verder lag een omgevallen boom en dat vond ik wel een geschikte plek om eventjes wat eten te nuttigen. Ik liep naar de boomstam en liet de tas van mijn schouder af glijden. Ik plofte er op neer en pakte een broodje uit mijn tas toen ik die op had pakte ik nog wat drinken. Ik nam een paar slokken en deed het flesje toen weer weg. Terwijl ik dat deed voelde ik nog wat anders in mijn tas. Hij was het bakje met de worstjes die ik samen met Rich had gekocht.
Voorzichtig opende de ik hem en nam er een paar uit, de rest stopte ik weer in mijn rugzak en meteen daarna stond ik op en vervolgde mijn weg in het oneindige.

Wordt Vervolgd...