Vervolg 15 ( Lees Maar )

Met de trein.


S’Ochtends werd ik wakker boordevol energie, het leek wel alsof ik de hele wereld aan kon. Ik stapte uit bed en nam gewoon omdat ik het zo lekker vond nog eventjes een warm bad. Toen ik dat had gedaan poetste ik nog eventjes mijn tanden, verwisselde van kleren en pakte mijn tas in. Ik deed de deur op slot en liep naar beneden. De man die me gisteren een gratis kamer aan had geboden stond achter de balie en keek me blij aan. Hij vroeg of ik lekker geslapen had en ik antwoordde van wel. Ik bedankte hem en gaf hem zijn sleutel terug en daarbovenop gaf ik hem nog 10 dollar, gewoon uit vriendelijkheid omdat hij mij die kamer aan had geboden. Hij bedankte mij en vroeg waar ik nu heen ging. Ik antwoordde dat ik dat nog niet wist, ook voegde ik er aan toe als het maar een grootte stad is ik heb namelijk genoeg van al die kleine dorpjes. Hij zei me dat ik geluk had en dat er in dit dorpje een trein liep. Ik vroeg hem wanneer die vertrok en hij antwoordde over een uurtje. Ik antwoordde dat ik dan nog precies genoeg tijd had om nog eventjes wat eten te gaan halen. Dus ik groette hem en liep het hotel uit. Buiten aangekomen keek ik eens goed rond, tegen over het hotel stond een restaurant maar ik had geen zin om veel geld uit te gaan geven aan alleen wat eten ik had het nog voor wat belangrijkers nodig, de trein. De manier om weg te komen uit dit dorp, dus ik keek nog eventjes verder. Daar op de hoek van de straat zat een supermarkt. Mooi echt iets voor mij dacht ik eventjes snel wat te eten halen en wie weet nog wel een leuk tijdschriftje om te lezen in de trein, zodat ik nog wat te doen had want wie weet hoelang die reis ging duren. Plots schoot me te binnen dat ik dat helemaal niet wist en ook niet waar de trein heen ging en waar ik hem überhaupt kon vinden. Dus ik besloot om eerst maar weer naar het hotel te gaan. Ik kwam daar weer binnen en de man achter de balie keek me verrast aan, en vroeg of ik nog een kamer moest. Ik begon te lachen maar zei toen snel dat ik helemaal niet wist waar ik de trein kon vinden. Hij legde me de route uit maar ik onderbrak hem al gauw en zei dat ik dat niet allemaal kon onthouden. Hij zei dat hij het wel eventjes zou opschrijven en dat als ik klaar was met de boodschappen dat ik dan maar weer even langs moest komen om het briefje op te halen. Ik ging akkoord en verliet het hotel weer en liep nu richting supermarkt.

Wordt Vervolgd...