Vervolg 20 ( Lees Maar )

Na het ongeluk.


Toen ik wakker werd en probeerde op te staan lukte dat maar amper. Al mijn spieren deden pijn en ik mocht hopen dat ik niet wat had gebroken of gescheurd, zonder dat ik het wist dat ik hier gewoon dood lag te bloeden. Ik krabbelde voorzichtig op en ging tegen een steen zitten daar bleef ik een tijd lang zitten om op adem te komen. Ademhalen ging moeilijk het leek wel alsof ik elke rib had gebroken, of in ieder geval gekneusd. Ik nam me voor een daar te blijven, ik schatte mezelf redelijk veilig. Want zeg nou zelf wie verschuilt zich nou tussen twee bergen op een open vlakte als er ook een groot donker bos aan de andere kant van de stad zat. Nee ik kon hier wel eventjes blijven gewoon om van de grootste wonden te herstellen. Ik had genoeg eten en drinken dus daar lang het niet aan, ik hoopte alleen dat ik maar niets had gebroken, gewoon gekneusd dat ging wel weer over.


Overleven.


Ik moest een dak boven mijn hoofd hebben om niet ziek te worden het kom s’nachts nog wel aardig koud worden en een verkoudheid zou mijn herstellen niet ten goede komen. Ik moest de tent opzetten, maar omdat ik zo gehavend was ging dart moeizaam. Toch lukte het me en ik sleepte de tas naar binnen. Daar wachtte ik gewoon rustig af op mijn herstel. Na een week ofzo voelde ik me al weer wat beter en besloot om weer verder te gaan. Ik had alleen nog wat spierpijn maar daar kon ik wel tegen, het grootste probleem was mijn arm die ik waarschijnlijk met mijn onfortuinlijke val had gebroken. Ik maakte er zelf een doek voor en wikkelde mijn arm zo goed mogelijk in. Ik nam mezelf voor dat de eerste keer dat ik weer in de bewoonde wereld terecht kwam ik een dokter ging bezoeken.

Wordt Vervolgd...